hatırlarsınız bi ara greenpeace'ciler vardı. sağa sola kendilerini filan zincirlerlerdi amk. lise son sınıfta ben de merak sardım, macera olacak ya, kafamı gibeyim. bi gün bizden birileri geldi şu yerde şu şekil bi eylem yapacaz. neyse tamam dedim, zincirleri asma kilitleri aldık yollandık. üstümde böyle eski kıyafetler filan. dıbına koyim vardık oraya zincirledik kendimizi. o an güneş üzerimize vurmuyodu nerden bilelim. ben kollardan (şu gondoldaki emniyet kemeri gibi) bacaklardan zincirledim kendimi amk. anahtarları cebe attım. polis filan geldi haliyle. bunlar bi iki uyardı, giblemedik biz, sonra gazeteciler filan derken ortam şenlendi filan. olum bildiğin kameraya çekiyo adamlar, bizde slogan filan atıyoruz. polis tartakladı anahtarları nerde bunların demeye durdu. neyse ben bi an gaza geldim beni burdan çıkaramazsınız dedim, cebimden anahtarı çıkarım yuttum dıbına koyyim(bilirsiniz küçük olur). polisler mal mısın oğlum filan dedi. bu arada güneş üzerimize dönmüştü, haziran ayı amk gibtiğimin güneşi yakıyo. neyse bizimkileri polis ikna etti onlar çıktı, uygun bir dille taleplerini iletmek için. ben gib gibi kaldım orda amk. o güneşte 2-3 saat zinciri açacak birini bekledim. en zon itfaiye çağırdılar da onlar keserek kurtardı amk. kollar filan yanmış benim bi görceniz, goril zütüne dönmüş heryerim, sadece zincirin olduğu yerler beyaz amk. evde denize gittik filan diye yalan söyledim de kurtuldum allahtan. o değilde anahtarı sıçarken baya zorlandıydım lan. yırtım geçecek diye ince ince sıçtıydım.