bazı insanlar o kadar ahmak oluyor ki, deli ediyorlar beni. hazreti isa'nın kaçtığı gibi kaçıyorum ahmaklardan. Allah bazı insanların kalbini mühürlüyor ve bu ilahi mühür o kadar güçlü ki, kırmak mümkün olmuyor ne yazık ki. bazen bende farkında olmadan zorluyorum. anlatıyorum da anlatıyorum. ne gerek var be babacım, ne tak yerse yesin diyorum sonradan. ama çoktan sinirlerim alt üst olmuş oluyor bile. diyorum nasıl bu kadar aptal olabilir bir insan? ben senin attığım kadar sayfa okudum, senin ne haddine bana cevap vermeye kalkışmak? tamam, yalnış yapar her insan, ama en net konularda bile reddiye yapma bana. daha reddiye nedir bilmeden. cahille savaş ilim gerektiriyor bunu unutmayın dostlar. ilim de yalnızlık ister. gençsin, yakışıklısın biliyorum. çekiyor insanı ortamlar ve gece hayatı. ama gece bitip, öğle saatlerinde inanılmaz bir baş ağrısıyla uyanınca insan bir durup düşünüyor, bu muydu yani o özendiğim hayat? e diyorsun kendi kendine, benim yapamadığım ve ya ekgib yaptığım bir şeyler var demek ki. daha çok düşüyorsun bataklığa. uyuşturucu, kadınlar, bitmek tükenmek bilmeyen şehvet. en sonunda ağır depresyona giriyor, hala kurtamadıysan ölüyorsun. Hatta bazen yaşarken ölüyorsun. yapma bunu. yıllardır bize empoze edilen o ışıltılı hayat yalan dolandan ibaret.