mutfağa gittiğimde durdum ve 'hmm sanırım durdum' diye düşünmeye başladım. bazen olduk olmadık yerlerde derin düşüncelere dalar, beyin jimnastiği yaparak zihnimi dinç tutarım. 'Evet durdum' diyerek düşüncelerime son verdim ve bu kadar jimnastiğin yeterli olduğuna karar verdim. ansızın buzdolabına doğru yöneldim. bu plansız ve ansızın yaptığım hareketlerle anı yaşayarak hayattan zevk almasınıda bilecek yapıda bi insanımdır. buzdolabının kapağını açtım. aman allahım bide ne göreyim arkadaşlar.. gerçekten buna inanamadım...

evet tahmin edeceğiniz üzere hiç bişey görmemiştim. kendimi bu tarz kandırmalarla aldatmaya çalışırım ama heheyyyy be ben yermiyim bu aldatmaları diyerek yine kazanan hep ben olurum. bu kadarda açık gözlü ve cin bi herifimdir. bunları düşünürken birden aklıma telefonum geldi ve salona doğru yürümeye başladım..