okul hayatım devam etmiyor gibi bişeydi. Tek bir derdim vardı benim, o zehiri istiyordum her şeyden çok istiyordum. Nasıl bir değişim geçirdiğimi farkında bile değildim. O okula başladığımda 7 ay önce bana tip tip bakan çocuklar ben yürürken önümden kaçılır olmuşlardı. Artık kardeşlerim yüzünden değil direk benden korkuyolardı. Oysa ben hala eski bendim sadece biraz daha katı ve acımasızlaşmıştım. Ama hala vahşi birisi değildim. Onlar benden korkarlardı oysa tak ekberi tanımıyorlardı amk. ekberle nekadar samimiyetimi ilerletsemde herzaman korku vardı içimde ona karşı. Nerde ne yapacağı belli olmazdı onun.
Okula kavga olduğu zamanlar haricinde gitmezdim nerdeyse. Kavga denen şeyler artık heyecan bile vermemeye başlayan sıradan aktiviteler haline gelmişti. Heycan veren tek bir şey vardı bana onuda biliyorsunuz.
okulun kapanmasınada ramak kalmıştı.
gibimdemiydi? hayır.
okul kapandı arkadaşlar ve o sene sınıfta kaldım. umruumda bile değildi.