yav dıbına koyuyum çevremdeki binlerin sevgilisi var milli olmuşlar ne biliyim toplum içinde konuşabiliyorlar benim ne sevgilim var ne milli oldum ne toplum içinde konuşabiliyorum lan niye böyleyim ben onlardan ne eksiğim var amk ister istemez hüzünleniyor insan sorguluyor niye özgüvensiz ve sosyal fobik biriyim diye üzülüyor beyler mesele gibiş sokuş karı kız değil toplum içinde kendimi ifade edememem konuşamamam put gibi bir köşede durmam mesele
çevre yapamadım arkadaşım yok denilecek kadar az dostum hiç olmadı sevgili desen zaten hiç olmadı insan içine çıkmıyorum sosyal değilim kendimi eve kapatıyorum çevrem yok iki lafı bir araya getirip konuşamıyorum
yaşamı hissetmiyorum lan hayattan zevk almıyorum sadece zaman kaybı benimki hayattan bir beklentim yok gelecekten ümidim yok hayata küstüm hiçbirşey yapmak gelmiyor içimden aşırı derecede depresyon var bazen gözlerim doluyor boğazım düğümleniyor ağlamak istiyorum ağlayamıyorum insanlara derdimi anlatmıyorum zaten anlatsam da umursamayıp dalga geçiyorlar orosbu evlatları anlamıyorlar beni herkes hayatı yaşıyor ben ise korkarak saklanarak kendimi eve hapsederek ömrümü çürütüyorum dört duvar arasında Allah'ın adaletine inanmıyorum keşke başka birşeyle sınansaydım da sosyal fobik olmasaydım ne günah işledim de bunları yaşıyorum lan adalet mi bu gibiyim böyle hayatı keşke doğmasaydım