ne kadar boktan bi dunya

seni sevdiğimi biliyorsun ve seni güzel bulduğumuda biliyorsun,
işte bu çok tehlikeli.
seninle yürümek istediğimi ve tenine dokunmak istediğimi biliyorsun,
işte bu tamamen yalnızlık.
ellerini öpmeyi, dudaklarına dokunmayı, parmaklarını izlemeyi istediğimi biliyorsun,
işte bu çok acı.
sana şiir yazmayı, senin hakkında konuşmayı ve seni düşlemeyi sevdiğimi biliyorsun,
işte bunu sevmiyorsun.
uzunca seni izlemeyi ve uzuncu seni ölümsüzleştirmeyi istediğimi biliyorsun,
işte bu yüzden gözümde ölüyor, kalbimde tanrısallaşıyorsun.
konuşmalı ve yüz yüze bakmalıyız,
bunu biliyorsun ancak hissetmiyorsun.
seni görünce neler oluyor, seni görmeyi düşleyince neler oluyor ?
kaldırımda ki binlerce ölü çocuk ayaklanıyor ve dilenmeyi kesiyor,
tüm insanlık ellerini ve dudaklarını izliyor, tüm insanlığı öldürüyorum.
böylesi çok sessiz, böylesi çok acı, böylesi beni öldürüyor.
farkında olmadan şarap içiyor ve bileklerimi kesiyorum,
bileğimden şarap akıyor, şarabın şişesinden kızıl lav.
senin yokluğun oturuyor sonra içime, sahibim oluyor,
herkes gidiyor, herkes gitmeyi biliyor fakat bir yokluğun kalıyor.
küçük bir oda ve incin sokakların birinde
yaşama tırnaklarımla tutunuyor, pencereden giren ışığı
tenime saplayan yüce ruha hakaret ediyorum.
kor ateşten büyülüyor sensizliğin onurumu,
şimdi utanmasam bir bardak daha içerim,
şimdi yok ettiğin onurum gelmese aklıma
seni milyarlarca kere ararım.