Pürdikkat adamın ağzından çıkacak bir söze bakıyordu her şey.
Cebinden sigarasını çıkardı, yaktı derin bir nefes çekti.
Havaya doğru üfledi.
- Tamam, dedi. Tutabilirsiniz evi, her ayın başında kiramı alırım ama, dedi.
Eve zarar verirseniz anında kapı dışarı atarım bak, dedi.
Kiramı geciktirirseniz de yine aynı şekilde, diye ekledi.
Birkaç şey daha söyledi.
Hepsine "tamam" dedik.
- Madem tuttunuz evi alayım kiramı, dedi.
Diğerlerinden aldığımız para ile kiranın ilk taksitini vermiştik.
Adamdan aldık evin anahtarını, evin içine girdik.
Evin içinde sadece 1 tane koltuk 1 tane sedir vardı.
Adam gitmiş bizimkiler de gelmişti yanımıza.
Ömür kendini kaldırıp attı kanepenin üzerine.
- Oh be hedeflerimize sonunda yavaş yavaş ilerliyoruz, dedi.
- Hangi hedeften bahsediyorsun la bin, dedi Alpay.
- Abi pavyon açacam ona doğru ilerliyorum, ilk önce ev lazımdı tuttuk baksana, dedi.
- O senin hedefin bin dedi, Eren.
- Benim hedefim farklı ben o Esra'yı öldürecem, dedi...
Herkes gülmüştü ama Eren ciddi şekilde tek tek bize baktı.
- Ne gülüyorsunuz dıbına koyim görürsünüz,
Ben o defteri daha kapamadım, dedi.
Herkesin yüzündeki gülücük bir anda işin ciddiyetini anladığımız için değişti.
Kimse bir şey demedi Eren'e.
Yanında Sülo vardı sağ elini Eren'in omzuna attı “Abi takma her şey zamanla olur” dedi.
Eren kafasını iki kere aşağı yukarı salladı. Bitmeye yakın olan sigarasından derin bir fırt çekti ve
- O defterin kapanacağı zamanı sabırla bekleyeceğim, dedi...