Elizabeth ertesi güne ilaçları temin etmişti. Bize nasıl ve ne kadar vuracağımızı gösterdi. Bizde yukarı çıkıp iri olanlarından birinin kolundan yakaladik. Damardan yavasça verdik.
Bir kaç saniye içinde yıkıldı. Mala bağladı boş boş çevreye bakıyor.
Tamam şimdi zamanıdır. Demir kapıyı açtı richard abi bende içeri girdim. içeridekilerin bazıları egitilmedi ama it gibi korkuyorlar benden. Bu yerde ki muallakye yumruğu bir koydum bağırmaya çalıştı ama bağıramazdı.
"Bak ulan puşt eğer her dedigimi yapmazsan seni akşama kadar döverim."
"Höööeeeeeeeee"
"Çok mu sert vurdum acaba abi özürlü gibi ses çıkarıyor bu"
"Dur bakayım mind geri kaçıl" dedi elinde ki su şişesini olduğu gibi onun üzerine boşalttı.
Biraz açıldı "Bırakın lan beni" dedi.
"Höst önce akıllı olacaksın lanlu lunlu konuşma." Dedim.
"Abi bırakın beni vallaha akilliyim ben"
"Ha şöyle yola gel, kaç yaşındasın sen"
"147 yaşındayım abi"
"Maşallah 1.dünya savaşını görmüşsündür sen."
"Abi bırak abi uyuştu"
"Kendine 147 yaşında diyen adamdan ne beklersin ki abi neyse kuzu gibi oldu bu.." cümlemi bitiremeden kafeste ki huur çocuğunun biri boğazımdan dirsegiyle yakaladı ama bir sıkıyor var ya öldürecek neredeyse.
Bizim kalıplı kalkmaya çalıştı kalkamadı.
"Abi kalkamıyorum" diyebildi sadece.
Richard abi koştu kurtardı. Sonra hiç ellemedim buna. Egittigim bütün delileri aynı hücreye koydum. Birbirinize saldırmayın dıbınıza koydurtmayin deyip içeri beni boğazlayan deliyi tıktım bunların yanına. gibin şunu dememle beraber bu binlerin mecazdan anlamadığını anlamış oldum çıkardılar malafati ciddi ciddi gibecekler bıraksam. Lan durun dedim sokun şunları yerine dövün sadece öldürmeyin ama dememle hayvan gibi giriştiler buna. Bunlar bıraktı en son bizim kalıplı kendine geldi kalkıp o dövmeye basladi. Tamam yeter deyip kafesine geri sürükledim malum kalkacak hali yok.