Tekrar hocaya doğru koşmaya başladım yere öyle sert basıyordum ki sanki bastığım yerlerde çukur açıyordum , hocayı pahası ne olursa olsun öldürmem gerekti bu yüzden tüm gücümü topladım vücudum da tam hocaya yaklaşıp boynunu kıracaktım ki bu sefer muhzeyni çıktı karşıma ve Yallah diyip birdaha itekledi beni. Muhzeyni öyle fırlatmıştı ki beni uçtuğumu hayatımda ilk defa hissetmiştim. Bu kez kapıya kadar değil resmen evin üstünden uçup diğer tarafına düşmüştüm. Düşünce öleceğimi hissettim ama düşünce vücudum da bir ağrı bile olmamıştı. Evin diğer tarafında da durum farklı değildi orda da çemberin içinde ve dışında cinler vardı ve bir taş savaşı vardı sanki. Kafamı kaldırdım evin bu kısmında ne muhzeyni vardı ne de hoca. Çemberin dışına hemen çıkabilirdim, hocayı öldürmek aklımdan çıkmıyordu ama pek mümkün gibi görünmüyordu en iyisi çemberin dışına çıkmak diye düşünüyordum koşarak dışarı doğru çıkıyordum tam çizgiye geldiğimdeyse vücudum tamamen kaskatı kesildi neye uğradığımı şaşırmıştım gözlerim kararıyordu ekran gidiyordu sanki ve kolum cayır cayır yanıyordu. Gözlerimi tekrar açtığımda yine bodrumdaydım hemen kafamı kaldırıp Allahım ben ne yaptım dercesine dayıma baktım kolunu tuttum çünkü dayımın kolunu ortadan ikiye kırdığımı hatırlıyordum. Dayım ne yaptığımı anlamaya çalışıyordu okumayı kesti napıyorsun oğlum dedi dayı kolunu kırdım ben senin kırmadım mı yoksa dedim yok oğlum rüya görmüşsün sen seni tesir altına alıp mana aleminde ruhunu çekmeye çalışmışlar iyiyim ben dedi. Dayım iyiydi ama benim vücudum da heryer ağrıyordu hiç halim yoktu. Olanlara simdi daha iyi anlam veriyordum hoca beni başka bi alemde olduğum için göremiyordu. Müslüman cinler ise zaten o alemden oldukları için beni görüyorlardı. Dayımın gerçekten kolunu kıramadıysam hocayı da öldüremezdim acaba bana neden onun için vesvese vermişlerdi bilmiyordum. belki ümitlerimi tamamen tüketmek istiyorlardı ama çemberin dışına çıkmaya yakın dayım uyanmam için kolumu kibritle yakmıştı. Yani 1 dakika daha gecikse belki de o uykudan asla uyanamayacaktım.