Gözlerimi kırpıp açtığım o saniye içinde her şey değişmişti. Bizimkiler sandalyelerınde oturuyor, Hala odaklanıyorlardı.Bu kadar yeterli dedim,bir şey olacağı yok.

Düşünmeye başladım. Gördüklerim beni artık o kadar korkutmuyordu,en azından üzerime bıçak sallayan arkadaşımdan daha az korkutuyordu. Eğer şizofren olmuş olsam Mehmet o geceyi de hatırlamazdı.Bir şeyler.. Derken yoksa hatırlamıyor mu diye düşündüm.
-manyak mısın kanka bu nasıl bir hayal dünyası?
sorumun cevap olarak karşılığı bu olmuştu. Belki mehmet de onların tarafındadır diye düşündüm.Bu sefer erenin benden olup olmadığını anlamam gerekiyordu.Öğleden sonra şehirdeki birkaç arkadaşıma mesaj attım ve 'hoca' bulmalarını istedim. Sonunda beklediğim mesaj gelmişti. Bizimkilerin uygun olduğu bir gün hocayı eve davet edecektik.En başta eren 'katılmasam da olur' dediyse de hep beraber olalım teklifimi kabul etti. Sadece bir şey olursa onun hatırlayıp hatırlamayacağını merak ediyordum.3 gün sonra Davud hoca evin kapısındaydı. içeriye aldık ve sohbet etmeye başladık. Derdimizi dinledi ve hadi gelin bir bakalım yukarıya' dedi. Gündüz gözüyle odaya ilk girişim olacaktı. Geceye nazaran gündüzler daha huzurlu olmamı sağlıyordu.