/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 26.
    +4
    kitabı yanıma aldım ve eve doğru yola koyulduk. içimde nedenini tarif edemediğim bir acı-heyecan vardı, diyaframdan başlayıp göğüs kafesine uzanan bir titreme geliyordu. bu kitaptan kurtulmak istiyordum. büyüyle müyüyle bizim ne işimiz olurdu? biz buraya eğlenmeye kafa dağıtmaya gelmiştik. eve varıp içeri girdik. ahşabın o zarif dokusu beni rahatlatıyordu. ama ibrahimin sözleri ürpermeme neden oldu. "kanka çatıdan tıkırtılar mı geliyor?" burak sağlam bir kahkaha patlattı. "hahaha oğlum amma tırsaksın be kedidir kedi" ama ibrahimin içi rahatlamıyordu. bende de nedenini bilemediğim bir sıkıntı başlamıştı. nereden çıkmıştı dün kendi kendimizi korkutmak, cinlerden bahsedip onları başımıza toplamak? canım sıkılmıştı. bu tatilin keyfini yaşamak yerine zulmünü çekmek istemiyordum.

    güneş yamaçların ardına saklanıp ortalığı yine karanlığa terk ettikçe içime dün geceki korkular gene hülul ediyor yerleşiyordu. her bir ayrıntıda dün konuştuklarımız izlediklerimiz zihnime hücum ediyordu. bu kadar abartmamalıydım. ben hiç korkmazdım ki. ama bu dağ yerinde uzun süredir gelmediğim ev bana güvensizlik aşılıyordu. acaba uzun süre kullanılmayan metruk yerlere cinlerin yerleştiği doğru muydu? şimdi camdan baksam bacakları kegib korkunç kadınları ayin yaparken görür müydüm? acaba o köylerde pınarlardan gelen çalgı sesleri kulağıma burada gelir miydi? şimdi tuvaletim gelirse tuvalet başında hahura kabilesinin cinleri gerçekten sohbet ediyor mudur?

    allahım neler diyordum ben böyle. saçmalamamalıydım. ama işin garibi burak daki aşırı pervasızlıktı. dün gece o da bizimle beraber çok korkmuştu. ama şimdi o burak dünkü ile aynı değildi sanki. gereksiz bir rahatlık vardı üzerinde. siyah yılan onunda aklına gelmiyor muydu acaba?

    üzerimizdeki gerginliği birbirimize belli etmemeye çalışıyorduk. bu gece öyle veya böyle geçecekti. ama inşallah yarın gene bir şey çıkmaz da bu korku bizden gider bizde keyfimize bakabilirdik.

    kitabı alıp şömine de yaktım. içim az da olsa rahatlamıştı. ama bu gece nasıl uyuyacaktım bilmiyordum. ibrahim'in sessiz hıçkırıkları beni üzüyordu. yatakta bildiğim bütün duaları okumaya başladım. o sıra uykuya dalmışım.
    ···
   tümünü göster