Tam olarak bunun aynısını bende yasadım ,sırf bunu yazmak girdim hatta
bir de şey var anlatmazsam içim çatlar .derseneye zar Zor gönderiyodu babam ,borclar gırla ekmek alıcak 3 5 kurusu bulamıyoruz , bende devlet okulundayım ama arkadaslarımın maddı durumları hep iyi .babaları mimar mühendis ögretmen falan . bu kızlar her gun farklı bisey giyer her dönem yeni bi ayakkabı alırlardı bende hangaar dan aldıgım spor ayakkabılar giymekten yıpranmıs demirleri ayagımı parcalıyor diye okula giderken annem kendi ayakkabıları verdi al giyin diye .gıkımı cıkarmadım üzmemek için giydim gidiyorum. ayakkabılar ayagımda iki numara büyük .gözu görmeyen annanem bile anlamıstı tabi ,sınıftakiler nasıl anlamasın .benimle konusurken ayakkabılarıma asagılar bi bakıs atıp sonra gözlerini suratıma dikmeleri hala aklıma geldikce üzülmesem de bi degigib olurum
şimdide ayakkabı takıntımvar sürekli yeni alasım var .almıyorum tabi daha dogrusu alamıyorum her istedigimi ama bi hırs oldu bende ayakkabı .