Benim annem babam bilenler bilir 90 larda mevsimlik işçi statüsünde çalışıyordu. kısaca şu demek mevsimlik işçi 6 ay çalış 3 ay işten çııkarsınlar maaş falan alama gib gibi otur kal.5.sınıfa gidiyordum, babamın babası dedem olacak bin de trabzonda bizim de içinde oturduğumuz 5 katlı binada biz hariç herkesten kira alıyor,o zamanlar da atariler çok meşhur, deliler gibi atari istiyorum, babam da yazık parası yok derslerin bozulur almayalım falan filan diyerek geçiştiriyor. Dedem gelmiş en son dükkanın birinden kirasını alıp cebine koyarken dede bana atari alsana dedim. huur evladı ben çalışıp çalışıp sana mı bakacam, yedirecem parayı dedi.Ne kadar zoruma gitti anlatamam. Babama daha geçen gün bu olayı anlatabilmiştim adamcağız ağladı amk.
Bir de o sene sonu hayvanlar gibi çalışıp trabzon 13.sü olmuş, anadolu lisesini kazanmıştım. Babamın işyerinde mühendis huur çocuğunun biri arkadaşına kıçı kırık işçinin oğlu bile anadolu lisesini kazandı benim çocuğum kazanamadı demiş. Adamcağızı ağlatmış huur çocuğu
yine aynı anadolu lisesinde ilk başlarda çok başarılı olamamıştım, babamı yine ağlarken gördüm, oğlumuz zenginlerin arasında yapamadı, ayak uydurumadı diye.O zamanlar anadolu lisesinde kitap mitap baya pahalı işlerdi, herkes özel ders alıyordu biz alamıyorduk tabi. Sonra hayvan gibi yine çalışıp şimdi doktor oldum, babam beni gördükçe gururlanıyor. Gerçi adama maddi olarak hemen hemen hiç destek olamıyoruz amk :(