Yıl 2005 Öğrenci evinde kalıyoruz dördümüzün ikisi sözde memur ayrıca * 5 katlı apartmanın bahçeli giriş katında oturuyoruz geriye kalan dört kat hepsi akraba. Tek yabancı biziz, Kiraydı oydu buydu derken ayın 5.nde kimsede para yok burslarda yatmamış evde yiyecek bi tek mercimek var ekmek alıp çorbanın dibine vuruyoruz. Malum bulaşık hak getire bütün tencere tavalar kirli birde... Telefonda kız arkadaşımla konuşurken sinirlendim bağrıştık ettik tabi kontörlü hat cepte para yok telefonsuz olmuyor ayrıca. O sırada düşüp bayılmışım canı sağolsun polis mustafa gelmiş telaşlanmış aramış 112 vs derken panik yapmış ambulans geliyor beni evden alıyor ev hali üst başa kim baksın zütürürlerken apartman sakinleri görüyor hastanede açtım gözleri lan üstümde atlet altta eşofman ayakkabı terlik yok amk o malda üstüne heyecandan ne para ne başka bişey almamış neyse çıktık eve nasıl dönecez telefonda yok * güç bela döndük eve ben ayakkabısız üstsüz gören deli sanıyor * meğer kapı açık kalmış komşular görmüş acımış garibanlığımıza eve döndük neyse akşam üstü baktım zil çaldı otomatiğe bastım diğer ev arkadaşları geldi sandım otomatiğe basıp içeri geçtim gelen yok açık bıraktığım kapı tıkladı ardına lan bi baktım üst komşu -oğlum geçmiş olsun akşam yemeği yapamamışsınızdır bu tepsiyi size getirdim neyse aldık içeri ama şaşkınız mustafayla on dk geçmedi birdaha zil çaldı yine aynı şekilde otomatiğe bastım içeri geçeyim derken pat ses geldi - diğer komşu oğlum, teyzen tatlı yapmış bide birşeyler dah var yersiniz * vay arkadaş demeye kalmadı o gün evde 12 tepsi yiyecek tatlı meyve ne ararsan var * ) garibanlığımız apartmandan mahalleye yayılmıştı o son sınıfın son 4 ayı harika geçmişti * vesselam 2005-Şubat 5 DHF