Henüz 5 6 yaşlarında küçük kardeşlerdik biz, o zamanlar kriz dönemiydi öyle ki ninem günde 1 tane portakal keser onu 5 e bölerdi, yada 1 tane elmayı, kahvaltıda peynirle zeytinden başka birşey bulamazdık, şeker bulamazdık yemeye alacak durumumuzda yoktu, çay şekerini kaşıklayıp yerdik, senede bir defa kurban bayramında milletin dağıttığı etler sayesinde evimize et girerdi, şükür bu günlerimize, şimdi çok şükür durumumuz çok iyi ama zamanında olacaktı be binler çocukluğun en güzel yıllarında o garibanlıgı yaşadım ben, ailemiz kıyafet alamazdı bize, zengin akrabaların verdiği eskiler ile büyüdük biz.. Şimdi herşeyin en iyisine sahip olmuşuz boş bro lar, zamanında yaşayamadık, şu hayatta en güzel şey nedir biliyor musunuz, bir garibana yardım etmektir, gariban dediysem böyle dilencilik yapanlar degil.. O çocuga bir şeker aldığınızda yada ne biliyim cebine koyduğunuz 2 3 liralık bir harçlıkla onun gözlerindeki sevinci mutlulugu görmek dünyalara bedel..