bir hafta sonra grubun son maçı vardı. galibiyet şarttı. rakip de bizi yenerse çıkıyordu. bu sebepten olacak sert maç oldu. 2-1 kazanmıştık. ne gol atmıştım ne de asist. ileri hiç çıkamamıştım zaten. bir bekin öncelikli görevi kanat savunmasıymış o maçta öğrendim.

bitime 5 dk kala oyundan çıkmak zorunda kalmıştım birde. 12- 13 yıl geçti hala aynı yerden çıkar sağ ayak bileğim. en ufak burkulma benim için çıkıktır. o günde öyle olmuştu.

o yıllar çıkığa bizim ev alışıkdı. ayda 2-3 kere giderdik köye, aynı teyzeye, aynı yöntemle defalarca düzeltti sağ olsun. bu gitmeler birilerini kızdırırdı tahmin edersiniz. haklı tabi adam, benzin parası, kadına verilecek olan (gizliden yapılırdı) para ve zaman (çok meşgul ya sanki) her yönden masraf işte. sanırım o yıllar yokluk modaydı...