Karar vermiştim, riski önüme alıp söyleyecektim onu sevdiğimi. 15 tatil girdi araya görüşmedik ben şehir dışına gittim. Tatil bitti okul geri açıldı. Sarıldık özlem giderdik. Kimseden utanmıyorduk sınıfta sarılırdı bana kokusu az da olsa üstüme sinerdi. O hiçbir parfüme sığmayacak kokusu. Utanmıyorduk sarılırken çünkü kimse yanlış düşünmüyordu. Hatta sarılırken, Mert ve Barış’ta sarılırdı. Gülerdim onlara.

Bizim binler aramızda gerçekten dostluktan başka bir şey olup olmadığını sorardı. Duygu karmaşası içindeydim kendim bile emin değildim anlatamazdım. Yok, lan diyip geçiştirirdim hep. O bana Biyoloji anlatırdı ben ise ona kimya anlatırdım. Yanıma otururdu. Sıkışırdık. Ama daha yakındık ses etmezdim. Konuyu anlatırken kokusu gelirdi burnuma. Uyuşturucu gibi etkisi var lan. Gözlerim kararırdı. Bazen de karşıma otururdu. Kitaba bakardı o bense gözlerine. Başını eğdiğinde saçlarının düşüşüne bakardım. Bazense hiçbir şey yapmazdık.
Uyurduk ikimizde. O gözlerini kapattığında onu izlerdim. Gözlerini açacağını düşündüğüm anda kapatırdım gözlerimi. Ah ulan. O günler, gözlerine az mı bakıp ağlamamıştım. Ne yapacağımı bilemezdim.