Beyler bilirsiniz platoniğin acısını. Yani 2 yıl boyunca ne çektiğimi yazdım buraya. Sürekli konuşmadığım için içim içimi yerdi. Meğersem o da bana platonkmiş. ikimizde birbirimize aşıkmışız. Ben konuşana kadar.
Sarılmalar bitti. Artık olaya sevgili gözüyle bakıyorduk. Benim bunu herkese haber vermem gerekiyor. Ulan kız o kadar güzeldi ki. Artık sevgilisi olduğu bilinsin istedim.El ele çıktık kafeden. Kafede ki çalışanlar bize mutluluklar dedi. Bizde eyvallah diyip gittik. Kafeden çıkınca geç kaldığımız sinemaya gittik. Geç kalmadan girdik filme bu sefer. Koltuklarda bile rahat değildim eskiden şimdi ise el ele oturuyorduk.

Beyler o anları anlatıp da sizden küfür yemek istememem. Bir iki yer var onlara değineyim.
O günün akşamında telefonum çaldı Nida arıyordu.
B:Efendim canım
A:Ben annesi.
B:M-merhaba efendim.
A:Merak etme Nida her şeyi anlatı. Artık birlikte olduğunuzdan bahsetti. Üzmeyesin o kızı.
.
.
B:Tamam efendim.
Diyip sinirle kapadım telefonu. Ben arkadaşlarına anlatır sandım gitmiş annesine anlatmış.Bu yüzden ilk kavgamızı da etmiştik

B:Neden anlattın Anne’ne
N:Kızlar sevdiği ve gitmeyeceği emin olduğu adamı anlatır ailesine.
Bende tamam falan saçmaladın iyice diyip kapattım telefonu.

Zaman hızla geçiyordu. Hiç hızlı geçmeyen zaman şimdi hemen geçiyordu. Sanki uyuyunca ertesi haftaya uyanıyordum. Onun bana verdiği zarfı daha okumamıştım. Doğum gününe de az kalmıştı. Temmuza girmiştik yani. iyi her şey güzeldi ama bununda bir sonu olacaktı. O gün bizim kabusumuzdu.