Fayanslar vardı yerde, hepinizin tahmin edebileceği gibi, yürüyordum, hala bana gülüyorlardı, sınıftan mükemmel bir şekilde gibtirlenmiştim ve çıkıyordum. Durdum. Yanlış gördüğümü düşündüm, tekrar okudum, tekrar tekrar okudum, eğilip elimde gerçek olup olmadığını yokladım, ben bunu yaparken anfideki kahkaha sesleri daha da artıyordu. Yerde tam olarak;

but it was only joke-glenn yazıyordu, yani ama bu sadece şakaydı-glenn yazıyordu, arkamı dönüp glenn'e bakıyordum, sırıtıyordu, ellerini açmış ona koşup sarılmamı bekliyordu, en azından ben öyle düşünüp öyle yaptım, bütün anfi alkış çalıyordu, dönüp sınıfa baktığımda herkesi gözlerimdeki mutluluktan dolayı gözleri doluyordu. Glenn ben geç kalınca kendimi yine ifade edemeyeceğimi tahmin edip bana böyle bir şaka yapmıştı, önce kovmuştu, yerlere bakarak yürüdüğümü o da biliyordu, benim için bir not bırakmıştı fayansa, benim için ilk defa böyle bir şey yapılıyordu, sevinmekte haklıydım, hayatımın en mutlu günü gerçekten bu gündü, glenn masaya dönüp kağıtlarımı buldu, tam 8 sayfa soru, muhtemelen 2 pilot kalem bitirecek kadar cevapları olacaktı, tabi eğer çözmeye çalışsaydım, kağıtlarımı alıp yerime geçtim, meşe palamudu görmüş sincap gibi çevreme bakıyordum, aslında herkes tanıyordu beni, ama tanıdıklarını bile bilmiyordum, mutluydum. Melihin yannanında değilmiş sınav dedim kendi kendime, gülümsüyordum.