Aslında kendimi kandırıyordum artist olamayacaktım. benim gibi binlerce kişi yolluyor fotoğraf benimi seçeceklerdi. Param olmadığı için sevdiğimide alamayacaktım. Aslında hayatta pek bir amacım yoktu. Oraya gidip orada yaşayabilirdim.1 hafta kadar düşündüm olacakları ailemi düşündüm. Zaten 8 kardeştik benim yokluğum pek farkedilmezidi.Öğleye doğru mağaranın önüne zalimide alıp gittim. Amcanın yaşadığı yeri bilmiyordum. Yakın biyerlerdeydi ama bulamıyordum. Bağırdım saatlerce bekledim ama gelmiyordu. Akşam olmuştu karanlık olduğu için korkup eve döndüm. Ertesi gün birdaha gittim bu sefer mağaranın önünde oturmuş sanki beni bekliyordu. Bana hoşgeldin evladım dedi. Bende hoşbulduk diyip dün nerede olduğunu sordum.Kan ter içindeydi nefes nefese kalmıştı. Bana içeride olduğunu ve yeni çıktığını söyledi. Hadi evine gidelim dedim o halsizliğiyle ayağa kalkıp nasıl ani vurduysa bir tane daha vurdu. Uyandığımda yine kulübedeydim. Kalktım başımda bekliyordu. Neden böyle yaptığını sordum. Bana buranın kimse tarafından bilinmemesi gerektiğini söyledi. Eğer benim yerime geçmeyi kabul edersem öğreteceğini söyledi. Bende zaten bunun için geldiğimi söyledim.