Öncelikle selamun aleyküm. Birazdan anlatmaya başlayacağım hikaye %100 gerçektir. Bana bu hikayeyi dedem anlatmıştı.ilk başta masal anlatıyor sanmıştım ama o not defterini gösterince hayrete düştüm. Defter şuan dedemde. Eğer ilgi olursa dedeme gidip defteri alıcam ve sayfaları tek tek paylaşıcam.Bu olay Erzurum'da geçmektedir.Bu olayı yaşayan kişi dedemin üvey kardeşi mahmut amcanın başına gelmiştir.O zamanlar 20 li yaşlarında falan imiş. Neyse başlıyorum anlatmaya.

Edit:hikayenin içeriği yazanla tamamen aynıdır.Ama tabi bu kadar düzgün cümleler değil. Cümleleri düzenleyerek yazıyorum. içerik değişmiyor merak etmeyin.

Edit2:defteri hikaye bittiğinde gidip alıp paylaşacağım arkadaşlar. veya işten erken çıkarsam gidip alıp yine anlattığım yere kadar olan sayfaları paylaşırım.

Erzurum merkezde oturuyoruz. Köyde tarlalarımıza bakanımız olmadığı için çok fazla köye giderdik.Şuan haziran ayı olması lazım. Hava serin buralarda zaten çok sıcak göremezsiniz. Köydeki evimize vardık.O gün dinlendikten sonra ertesi gün sabah namazında koyunları otlatmak için çıktım çayırlara. Avucumun içi gibi bilirim buraları. Saldım koyunları başlarında 2 köpeğim zalim ile neşet.Bir ağaca sırtımı dayadım. Etrafı gözlemliyorum. Deli yaşlarımdayım. Uzun saçlarım vardı. Tarak marak yok. Elimi bi vururum şekil alırdı. Herkes gibi bende istanbul'a fotoğraf yolluyorum.Bu film şirketleri için. Belki bizde ünlü olurduk kim bilir. Biraz kültürümde yok değil. Kitap okurum. Bizim buralarda pek okuma yazma bilende olmaz. Ağacın dibinde ünlü olma hayalleri kuruyorum. Eğer ünlü olursam ilk alacağım şey bir tarak olacaktı. Hayaller içinde zalimin havlamasıyla kalktım. Koyunlar ve neşet yakınımdaydı ama zalimin sesi çok uzaklardan geliyordu.

Etrafa bakındım ama hiç biryerde göremedim.Ama sesi az da olsa geliyordu bunu duyabiliyordum. Sese doğru gitmeye başladım.Ama ses yaklaştıkça artıyordu. Zalim hiç durmadan havlıyordu. Bayırdan aşağı indiğimde derenin öbür tarafından geliyordu. indim yavaş yavaş burası çok dik kayıp yuvarlanıp taşlara kafamızı çarpsak ölsek kimse bizi bulamazdı. Buralarda domuzda çok olur. Herhalde zalim bir tanesini yakaladı diye düşündüm. Yokuşu indim, paçalarımı sıyırdım girdim derenin buz gibi sularına. ilerledim ilerledim. Biraz uzakta görebiliyordum zalimi. Yanına koşarak gittim. Deli gibi havlıyordu.Bir mağaranın girişinde içeri bakarak havlıyordu. Benim geldiğimi bile farketmedi. Yaklaştım yanına sırtını okşamaya başladım. içeri doğru koşacaktı anladım tuttum boynundan. Hala havlıyordu. içeride birşeyler vardı merak ettim ama girmeye korkuyordum. Biraz kafamı içeri soktum ama içeri karanlıktı birşey göremiyordum. Girmeye korktuğum için zalimide alıp koyunların yanına gittim.O mağara babamın bizim köylülerin anlattığı mağara olmalıydı. Köye döndüm. Akşam babam kahveden gelmişti. Yemeğimizi yedik. Anlatıp anlatmamak arasında kaldım çünkü hep anlatırlardı kimsenin oraya gitmesini istemezlerdi kızabilirdi. Oturduk konuşuyoruz bi ara anlatasım geldi.

Hafiften ağzını yoklamaya başladım.Bu tepedeki çayırın aşağısındaki mağara be alemde baba diye birşeyler dedim. Babam annemle konuşuyordu bi anda bana dönerek sinirli bir şekilde nerden çıkarıyon şimdi burayı bida bahsetme bu konudan dedi. Bende dayanamayıp anlattım olanları zalimin oraya gittiğini girişinde deli gibi havladığını. Babamda bana peki sen gittin mi girdin mi dedi. Evet dittim ama içeri girmedim biraz kafamı sokup içeri baktım içerisi karanlık olduğundan birşey göremedim dedim. Neyse bir daha gitmemem için öğütler verdi.Ama dinlermiyim gücüm kuvvetimde yerinde bana birşey olmaz diyip bida gidicektim. Sabah yine sabah ezanında kalktım. Koyuldum çayıra doğru gitmeye. Etraf karanlıktı şuan gidemezdim. Biraz uzanayım sonra giderdim. Köyün dışında mağaraya yakın oturan bir amca vardı.

Sadece yiyecek almak için ayda yılda bir köye inerdi. Kimse ile konuşmazdı zaten kimsede onunla konuşmazdı. Biri beni dürttü. Gözlerimi açtığımda o amca ayakta bana bakıyordu.Üstünde uzun bir elbise, uzun sakalları, başında bir kavuk elinde de boyu kadar bir sopa vardı.Ona tutunarak yürüyordu. Yanıma oturdu.Ne işin var buralarda evlat dedi. Koyunları otlatmaya geldim dedim. Seni dünde burada gördüm kimse buralara pek gelmez dedi. Bende buradaki otların daha çok daha taze olduğunu söyledim.Ne için geldiğini biliyorum dedi.O mağaraya girmeyi düşünmüyorsundur inşallah dedi. Bende o mağarada ne olduğunu niye herkesin oradan uzak durduğunu sordum. Bana anlatmaya başladı.Şuana kadar kimseye anlatmamıştı.Çok yıllar evvel burada ruhani varlıkların yaşadığını söyledi. Onların rahatça etrafta dolandıklarını köylülere zarar verdiğini söyledi. Amcanın dedesinin dedesi birgün bunları bu mağaraya hapis ettiğini ve yıllardır burayı koruduklarını söyledi. Bunlardan kimseye bahsetmememi ve oraya bir daha gitmememi söyleyip çayırdan aşağı yaşadığı yere doğru gitmeye başladı. Bende o sene bir daha oraya gitmedim. Köyde sevdiğim kız vardı. Dünya güzeli talipleri çoktu. Neredeyse her gün biri istemeye giderdi ama babası vermezdi. Kızda beni seviyordu. Arada buluşurduk.Ama babası zengin biri istediği için gidip isteyemiyordum.

Hep birgün artist olup seni alacağım diyordum. Kıskanıyordum onu birilerinin istemesinden.Ben şuan burada ne olacak bana diye düşünüyorum korkuyorum.Tek yapıcağım şey elimdeki deftere olanları yazmak. Satırlarıma devam ediyorum. Birgün yine aynı çayıra gittim. Sabahın erken saatleriydi. etraf karanlıktı. Yine ağaca sırtımı dayayıp uzandım. Aradan çok geçmeden zalim havlamaya başladı. Gözlerimi hafif araladım. Zalim bayırdan aşağı bakarak birşeye havlıyordu. Kalktım yanına gittim. Yanına gidince hemen o sesi kesildi arkama geçip oturdu. Sanki birşeyi işaret ediyordu. Tüm cesaretimi topladım. Zalim ile aşığı inip bakacaktım ama zalim gelmiyordu zorda olsa aşağıya indirdim. Mağaranın önüne geldik. Zalim yine deli gibi mağaranın girişine dikilip havlamaya başladı. içeri girip ne olduğuna bakacaktım.Gaz lambasını yaktım içeri doğru tuttum 2-3 adım atmadan o amca beni geriye çekip yere fırlattı.Bi an dona kaldım 80-90 yaşındaki adam beni nasıl kaldırdıp yere fırlattı. Bana endişeli gözlerle ben seni uyarmamış mıydım dedi. Bende içeriyi çok merak ettiğimi söyledim. Ayağa kalkmama fırsat vermeden kafama sopasıyla sertçe vurdu. Bayılmıştım.Gözlerimi açtığımda tek odalı bir kulübedeydim. Başımda bekliyordu hiç gözlerini kırpmadan bana bakıyordu. Bana eğer orda ne olduğunu merak ediyorsan ve hiç bir bela almadan girip çıkmak istiyorsan tüm herkes ile ilişkini kesip benimle kalacaksın. Sana öğreteceğim şeyler var. Benim ölümüm yakındır.Çocuğun ve kimsem olmadığı için ben öldükten sonra burayı koruyacak kimse yok dedi.Ben istemeyip korkarak eve döndüm. Yatağıma uzandım düşünmeye başladım.

Aslında kendimi kandırıyordum artist olamayacaktım. benim gibi binlerce kişi yolluyor fotoğraf benimi seçeceklerdi. Param olmadığı için sevdiğimide alamayacaktım. Aslında hayatta pek bir amacım yoktu. Oraya gidip orada yaşayabilirdim.1 hafta kadar düşündüm olacakları ailemi düşündüm. Zaten 8 kardeştik benim yokluğum pek farkedilmezidi.Öğleye doğru mağaranın önüne zalimide alıp gittim. Amcanın yaşadığı yeri bilmiyordum. Yakın biyerlerdeydi ama bulamıyordum. Bağırdım saatlerce bekledim ama gelmiyordu. Akşam olmuştu karanlık olduğu için korkup eve döndüm. Ertesi gün birdaha gittim bu sefer mağaranın önünde oturmuş sanki beni bekliyordu. Bana hoşgeldin evladım dedi. Bende hoşbulduk diyip dün nerede olduğunu sordum.Kan ter içindeydi nefes nefese kalmıştı. Bana içeride olduğunu ve yeni çıktığını söyledi. Hadi evine gidelim dedim o halsizliğiyle ayağa kalkıp nasıl ani vurduysa bir tane daha vurdu. Uyandığımda yine kulübedeydim. Kalktım başımda bekliyordu. Neden böyle yaptığını sordum. Bana buranın kimse tarafından bilinmemesi gerektiğini söyledi. Eğer benim yerime geçmeyi kabul edersem öğreteceğini söyledi. Bende zaten bunun için geldiğimi söyledim.

Bana önce bir abdest almamı söyledi. ibrikten su döktü bende abdestimi aldım. Sonra 2 rekat namaz kılmamız gerektiğini söyledi. Namazıda kıldık.Diz çök dedi ve bana yemin ettirdi. Buradan kimseye bahsetmeyeceğime ve burayı koruyacağım için. Yeminimide ettim. Bana burada 1 ay boyunca ders vereceğini anlattı. Onuda kabul ettim. Bana biraz uyumamı sabah erken kalkacağımı söyledi. Uyudum gece kaldırdı, abdest aldırdı ve teveccüh namazı kıldık. Sonra bana Arapça öğretmeye başladı.1saat filan çalıştıktan sonra sabah namazını kıldık. Tekrar Arapça öğretmeye başladı. Günler böyle gelip geçiyordu.Her gün tüm namazları kılardık, kuran okurduk, Arapça çalışırdık.15 gün filan geçmişti.Ben hiç kulübeden dışarıya çıkmamıştım. Arapçayı gayet iyi bir şekilde öğrendim. Bunu ne için öğrendiğimi sordum bana onlarla konuşmak için dedi.Kim ile dedim onuda öğreneceksin dedi.

Dışarıdan bağrışmalar geliyordu. Büyük ihtimal babamlar beni arıyordu.Ses gittikçe yakınlaştı. Kulübede küçük bir delik vardı. Ordan köylüleri gördüm. Bize doğru geliyorlardı. Amca o deliği parmağımla kapatmamı söyledi.Ses artık yakınımızdan geliyordu. Dimizdelerdi ama kulübeyi göremiyorlardı. Annemin sesini duydum çıkmak istedim. Amca artık çıkamayacağımı iş işten geçti dedi.Ben korkmaya başladım. Artık sen yöneteceksin buraları dedi. Kimseyle muhattap olmayacaksın. Saçların sakalların uzayacak tanınmaz hale geldiğin zaman köye inebilirsin dedi. Neyse bir süre sonra sesler kesildi. Dışarıya çıktık. Gözlerim kamaşıyor du.Ne zamandır içerdeydim. Zalimin havlamasını duydum. Uzaktan beni nasıl gördüyse yanıma koşarak geldi. Amca köpeğin burdan uzaklaşmasını yoksa ölücek dedi.

Bende o benim can dostum bırakamam dedim.O da sen bilirsin ama ölür dedi. Bende pek aldırış etmedim. Artık 1 ayın sonuna geliyorduk. Artık bana bu ruhanilerden bahsetmeye başladı. Artık dayanamıyorum burası çok soğuk ve karanlık o sesleri duymaktan artık dayanamıyorum.Tek yapabildiğim şey yazmaya devam edicem. Eğer burdan kurtulamaz isem bir gün bu defteri bulup neler olduğunu öğrenirsiniz eğer kurtulur isem buradan herkese bahsedicim. Satırlarıma devam ediyorum. Onların yıllar önce bir savaştan kalanlar olduğunu söyledi. Kimisi ahirete göçtü ama bazıları kaldı. Allah c.c bunları bu bölgede bıraktı. Zarar verdikleri için benim büyüklerimde bu mağaraya hapis etti. Bunların zalim kişiler olup yakaladıkları insanları çekip öldürdüklerini bunuda intikam için yaptıklarını söyledi. Sana birşey yapmıyorlar mı amca dedim.Bak evladım Allah istemediği sürece bir taş bile yerinden oynamaz dedi. Bende Allaha sığınıyorum bana zarar veremiyorlar dedi. Bana daha bunlar hakkında şeyler anlattı. Biraz zaman sonra bunlardan nasıl korunacağımı, içeriden çıkmamaları için yapmam gerekenleri anlatıcaktı.Ama vakit olmadan vefat etti.

Daha saç sakalım okadar çok uzamamıştı. Köye gidip cenazeyi gömemezdim. içeridede yiyecek yeteri kadar vardı. Bende cenazeyi kulubenin yakınına bir yere gömdüm.Tek başımaydım artık birde köpeğim zalim. Bana daha nasıl başa çıkıcağımı anlatmadan ölmüştü.Ama bu işi burdada bırakamazdım.iş gerçekten ciddi bişeydi.Şuanda soğuk bir taşın üstündeyim bilmediğim sesler duyuyorum. Yerimden kalkıcak halim yok Allah yardımcım olsun. Satırlarıma devam ediyorum. Zaten ailemde benden ümidi kesmiştir. Mağaranın içine girmeye korkuyorum. Hergece amca varken duymadığım çığlıklar duymaya başladım mağaradan geliyordu. Acaba çıkabileceklermiydi. Birşeyler yapmam lazımdı.Bir gün koyun sesleri duydum. Dışarı baktığımda bir çoban koyunlarını otlatıyordu. Gizlice onu takip ettim. Mağaranın girişine oturdu. Uzandı dinlenmeye başladı. biraz vakit geçtikten sonra bir ses duymuş olmalıki irkilerek kalkıp mağaraya doğru baktı. Korktuğu belliydi. Girişine doğru yavaş yavaş adımlar atmaya başladı. Biraz daha içeri girdiği an birşeyler onu içeri çekmeye başladı. yüz üstü yere düştü. Taşlardan tutunmaya başladı ama nafile o çığlıklar arasında yavaş yavaş içeriye çekildi. Aslında yardım edecektim ama donup kalmıştım. Sürüler dağılmıştı.

Sürüden bir tane koyunu gözüme kestirdim. Hızlı bir hamleyle yakaladım. Yiyecek vardı ama ekmek bakliyat filandı sadece. Bende koyunu kesmeyi düşündüm.Ama hala aklımda o adam vardı ve ne yapacağım konusunda kararsızdım. Neyse koyunu yatırdım kestim.Bir ateş yaktım etleri bir çubuğa dizdim. Zalimle birlikte yedik. Hergün mağaranın yakınına gidip içeride ne olup olmadığına bakıyordum. Allahım sana sığınıyorum beni bu şerden kurtar yol göster. Satırlarıma devam ediyorum. içerisi karanlıktı baksamda birşeyler göremiyordum.Bir sabah zalimin havlamasıyla uyandım. Mağaranın girişindeydi hava daha aydınlanmamıştı. Yanına gittiğimde o manzarayla karşılaştım.2 metreden uzun bir kadın veya erkek belli olmuyordu saçları yere değiyordu. Karanlıkta sadece biraz belli oluyordu. Gözleri yeşil yeşil parlıyordu. Adım atsada çıkamıyordu zalim iyice çıldırmıştı zor tutuyordum. Kangal sonuçta zor zabtediyordum.O şey bize bakıyordu biz ona. Bana ey nassss diye seslendi.Ama okadar içten çatallı bir sesle seslendiki her yerim ürperdi.Ne istediğini sordum. Bana kendisini ordan çıkarırsam benim kölem olacağını söyledi.

Müşteriler ile ilgilendiğim için yazamadım kusura bakmayın.

Ama inanamazdım. çünkü amca bana güvenmememi onlara birçok kez söylemişti. Bende böyle birşeyin olmayacağını söyledim.Bu satırları yazarken neler çektiğimi bilmenizi isterim. inşallah burdan kurtulacağım. Eğer kurtulamassam Allah günahlarımı affetsin. Satırlarıma deva ediyorum. Bana yalvarıyodu.O adamın ve ondan öncekilerin buraya onları suçsuz yere hapsettiğini söyledi. Aslında kötü olmadıklarını söyledi. iyice kafam karıştı ya bu adamda bir terslik varsa ama ölmüştü. Sonra çoban aklıma geldi. Sordum peki çobana ne yaptınız. Burada ruhen beslenmelerinin gerektiğini normalde hayvanlar ile bu ihtiyaçlarını giderdiklerini ama hayvanların bile içeriye girmediğini söyledi. inanmadım çünkü amca gerçekten garip olsa onca hafta beraber yaşadık doğru söylüyordu.Ben zalimide alıp arkamı dönüp gidecekken. Sende öleceksin ve köpeğin acılar çekicek dedi. Kulubeye geri döndüm. Aradan yıllar geçti hiç içeriye girmedim.Ama gün geçtikçe içerideki çığlıklar artıyodu. Mağaranın önünden ne geçerse içeri alıyorlardı.Bir gün yıllar önce sevdiğim kız ve kucağında bir bebek mağaranın orasında geziyodu.

Çok daha güzelleşmişti.Ama artık evlenmiş olmalıydı. Kucağında yeni doğmuş bir bebek vardı. Mağaraya doğru ilerledi. Uzaktan takip ediyordum.Tam bağıracaktım mağaraya girdi.Bir kaç saat bekledim.Çünku kendi isteğiyle girdi. çıkma ihtimali vardı. Sonra çıktı. Kucağında bebek yoktu. Yüzü gülüyordu. Arkasından sessizce yaklaştım. Omuzuna dokundum hiç bir şey olmamış gibi soğuk kanlılıkla bana döndü. Kimsin sen dedi.Şu sesler beynimi yiyor.Çıldırdım artık. Allahımmmmm yardım et.Satırlarıma devam ediyorum. Bende buralarda yaşayan bi dervişim dedim. Beni tanıyamadı. Gözleri aynı gözleri o güzel kızdı.iyi ozaman dedi ben gidiyorum dedi.Bir dakika dedim biraz önce mağaraya girerken bebeğin vardı şimdi nerede diye sordum.O güleç yüzü gitti ağlamaya başladı. Bana bırak beni diyerek koşarak gitti.Çok ilginçti. Zalim kulübenden çıkıp mağaranın içine koştu. Bende peşinden.

Arkadaşlar şarjım yüzde 8 şarj makinesi yok kapanacak.O yüzden iş çıkışı 4 gibi seri seri yazıcam. Dedemi aradım yarın bize geleceklermiş. Defteride getirmesini istedim. Sayfalarının fotoğrafını tek tek paylaşıcam.Kan lekesi olan sayfalarda dahil. Neyse telefon kapanacak 4te hemen devam edicem.

Mağaradan içeriye tam giricekti üstüne atlayıp tuttum. Zalim çıldırıyodu ağzından salyalarak akıyodu. Kafamı kaldırdım ve bebeği gördüm. Kundaktaydı ağlıyordu. Zalimi bağladım içeri girip hızlıca almaya karar verdim bebeği. Geldim mağaranın girişine yavaş yavaş adım atıyordum.Tam yaklaştım derken bir çocuk üstüme atladı. Beni içeriye çekmeye çalıştı. Taştan tutundum. Vücudum parçalanacaktı.7-8 Yaşlarında bir çocuk çekiyordu beni. Simsiyah ama masum bir ifadesi vardı. Zalim nasıl olduysa bağını koparmış içeri çocuğun üstüne atladı.Çocuk beni bıraktı.Ben hemen dışarı çıktım. Zalim içerideydi.O benim yoldaşımdı bırakamazdım.Tam çocuk ellerini kaldırdı zalimi tutacakken önce davranııp koca kangalı dışarıya attım.Ve o geçen gördüğümüz uzun varlık belirdi. iğrenç bir kahkaha attı. Bebek yerde avazı çıktığı kadar ağlıyodu.O çocuk bebeği havaya kaldırdı bunu istiyosun dedi. Küçücük bebekten ne istiyosun bırak dedim.O büyük olan ozaman köpeği bize vericeksin bizde çocuğu vericez dedi.Ben çok karasız kaldım. Allahım bana güç kuvvet ver burdan çıkar beni. Benki senin yoluna baş koydum yardım et bana.Bu seslere artık dayanamıyorum. Korkuyorum gücüm kuvvetim kalmadı. Satırlarıma devam ediyorum.

Bir insanın canımı yoksa bir hayvanınmı ama tuzakta olabilirdi. Olmasa can dostumu sevdiğim kadının başkasından olan çocuğuna değişemezdim. Kabul etmedim iyi ozaman dedi. Bebeği aldı uzun olan ağzına doğru yaklaştırdı. Burnundan bebeğin ruhunu çekmeye başladı.O avazı çıktığı kadar bağıran bebek yavaşca susmaya başladı.En sonunda işi bitince bana doğru attı. Bebeği bir hamleyle yakaladım.Ama nafile bebek ölmüştü. Bebeği gömmem lazımdı. Amcayı gömdüğüm yere gittim. Bebeği yanına gömmek istedim ama toprağı kazamıyodum sanki toprak sert bir kaya olmuştu. Saatlerce vurdum eşilmedi toprak. Biraz ilerini denedim orası kazılıyodu. Bebeği oraya gömdüm. Bikaç zaman yine geçti.Bi sesler duydum.

Çıktım kulubeden sevidiğim kız mağaranın girişinde ağlıyordu. Yanına gittim.Ne olduğunu sordum. Bana bebeğimin öldüğü söylediler dedi. Merak ediyordum nasıl bunlarla iletişime geçiyodu onlarda buna zarar vermiyordu. Sordum sana niye zarar vermiyolar diye. Anlamam ama anlatıcam dedi.Ben onları besliyorum bana bu yüzden zarar veremiyolar. Bebeğim doğarken kör olarak doğmuştu bana bebeğimi iyleştirme karşılığında onlara çocuk veya hayvan zütürmemi istediler.O an beynimden kaynar sular döküldü. Benimde hatam vardı bu işte. Peki şimdi ne yapıcaksın dedim.Gel biraz ileri geçelim dedi. içeriye baktığımda o küçük çocuk bizi izliyordu. Gözlerinden tanımıştım.

Öldürecekmiş gibi bize bakıyordu. Neyse biraz ilerledik. Bana yıllar önce sevdiği bir adamın olduğunu söyledi. Beni tarif ediyordu gerçekten beni sevmiş. Sonra erzurum merkezden bi bakkalın sahibi bunu istemişler bakkal kim açabilrki demekki para var babasıda para gözdü vermiş. Buda istemediği halde zorla evlendirilmiş. Belli bi zaman çocukları olmamış. Sonra olunca kör olarak doğmuş.Ben bunları yazmıştım galiba çocuğunu neden getirdiğini neden onlarla iletişime geçtiğini şuan bulunduğum durumu elbet belki hemen yarın belki ben ölürsem yıllar sonra biri okuyacak. Satırlarıma devam ediyorum. Bana hiç bir dayanağı kalmadığını ve ölmek istediğini söyledi. Eşi hergün dövüyomuş çocuğuda ölmüş yaşama dair bir şeyi kalmamış.Şuanda gürültü gittikçe arttı sanki benimle dalga geçiyorlar.Ama ben allahıma güveniyorum o bana yardım edecek ve burdan çıkacağım. Eğer burdan çıkıp anlatamassam sır kalmasın. sawf tueani , ya abn adam diyordu.(böyle birşeydi galiba arkadaşlar tam emin değilim anlamı ey insanoğlu acı çekiceksin gibi bişey demek).Satırlarıma devam ediyorum. Mağaraya girip ölmek istediğini söyledi.

Ben onu böyle bir şey yapmaması gerektiğini burda benimle kalabileceğini söyledim.O da biraz düşümesi gerektiğini söyledi ve evine gitti. ertesi gün tekrar geldi. Elinde bohçası vardı. içimden sevinçten uçuyordum.Ama bir sorun vardı kulube çok dardı ben zelim ve o nasıl kalacaktık. Kulubeye geçtik. Biraz rahatsız oldu çünkü beni hatılamıyordu. Yabancı biriydim bizim burada nasus çok önemlidir.Ama benden bi zarar gelmiyeceğini anlamıştı.Bir kaç hafta geçti.Ben ona amcadan öğrendiğim herşeyi anlatıyordum. Birgün kim olduğumu söylemek geldi içimden. Aslında hergün geçiyordu içimden ama o gün gerçekten anlatmak geldi. Derenin yakınına oturduk. Mağaranın içerisindeki ses gün geçtikçe artıyordu.Ve ben ne yapıcağımı bilmiyordum onları sakinleştirmek için çünkü amca anlatamadan ölmüştü. Neyse o benim olmadığım zaman aralığını anlatıyo ne yaptığını evlendiği kişinden nasıl işkence gördüğünü. Sonra ayağı kalktım.