Uyandığınızda ağzınızda tak kokusu vardı. Apartmanınızın tozdan başka bir gib olmayan bodrumunda bileklerinizden tavana asılısınız fakat yalnız değilsiniz. Sıraya dizilmiş şekilde apartmanınızdaki herkes sizinle aynı kaderi paylaşıyor. Yalnızca Nursel teyzenin 7 aylık bebeği bir kaç metre önünde boğazı çok az kesilip bırakılmış şekilde bekliyor. Belli ki bilerek kan kaybından ölmesi istenmiş.

Herkes iç çamaşırıyla duruyor. Hemen 4. kattaki koca zütlü Melis ablayı arıyor gözünüz. Yıllardır düşleyerek 31 çektin ve sonunda onu görebilme umuduyla yarı baygın yana eğiyorsun başını. Daha baban annen ve ablan aklına gelmemişken yanında onları görüyorsun.ilk uyanan sen değilsin. Yöneticinin karısı sessiz sessiz ağlıyor karşısında koltukaltlarından çengellerle tavana asılmış kocasına bakarak.Çoktan ölmüş olan yöneticinin koltukaltları ceset ağırlaştıkça yırtılıyor ve bir miktar kan daha yere süzülüyor. Seni uyandıran şıp şıp sesi hatırladın değil mi? işte seni uyandıran da bu kan sesiydi