Koskoca 1 yıl bitti, hiç beklediğim gibi bir sene olmadı. Düşüncede ortamlara akacak olan ben, geceleri yurtta arkadaşlarla batak oynar halde buldum kendimi.

Ama Yağmur um vardı, Ahmet im vardı, Soner vardı, Mert vardı, Zeynep vardı. Beklemediğim kadar mükemmel insanlarla dost, kardeş oldum.

Baktım son bir kez fakülteye, kimilerine göre olaylı kimilerine göre sakin bir ortamdı. Ama benim için her ikiside vardı.

Aylar sürecek ayrılık vakti geldi. Ahmet le Zeynebin arasında hafif bir soğukluk seziyordum. Ahmet e sorduğumda ise, biraz soğuk davranıyor, bende bilmiyorum, cevabını aldım.

Biraz işkillenmedim değil..

Ahmet le iki gün önce vedalaştım, o erken gidecekti Sakarya ya. Vay ulan aylarca görmeyecektik birbirimizi. insan bir anda alışınca sonradan zorlanıyor veda ederken.

Gerçi bu veda değil, tamam abartma Teleri..