Umursamadan gecicektim ama tanıdık bir ses vardı bir ağıt yakiliyordu yaklastim o korkunç manzarayı asla unutamicaktim sanırım üstü gazete kagitlariyla kaplı biri yerde yatiyordu ayakkabilarindan tanıdım bu teyzemdi enistem agitlar yakıyor du kuzenlerim köşede öylece bana bakıp sinsi sinsi gulumsuyolardi onlar kuzenlerim değildi belliydi gazeteyi kaldirdigimda kanimi donduran o görüntüyü görmüştüm teyzemin yüzünü köpekler parçalanmış paramparça olmuştu avcundada kına gibi birseyden bir yazı yazıyordu anlayamadim teyzemin dudaklarindaki hareketlenmeyi görüyordum sanırım sadecede ben goruyordum dudak okurum söyle diyordu