Ufak bir sarsıntıyla hareket etmeye başladı simsiyah tren.
Yavaşça hızlanıyor ve beni uzaklara bilmediğim yere zütürüyordu.
Son kez baktım camdan aileme;babam, annem ve Franz el sallıyordu.
Benim yapmam geren onlar gibi el sallamaktı.

Bir sonra ki istasyona kadar öylece yolu izledim.
Son görüşümde belki buraları belki de savaştan sonra bu yoldan geçerken
görecektim buraları diye düşündüm.

Bir ses ile gözlerim açıldı...
Diğer istasyona gelmiştik ve burada bir süre bekleyecektik.
Hava almak için trenin kapısına hareketlendim.

içime çektiğim oksijen ile ferahladım.
Augsburg kentinin 40 km güneyin de bulunan bir kasabanın tren istasyonun daydık.
Ağzıma attığım sigarayla keyfim bir az olsun yerine geldi.

Sigarayı içerken geleceği düşündüm.
Cep saatimi çıkararak vakti öğrendim.
Saat öğleden önce 11 olmasına yakındı.

Yarın yeni yıla girecektik fakat ilk defa ailemden uzak bir yılbaşı gecesi olacaktı.
Daha da garibi hiç tanımadığım insanlar ile birlikte girecektim bu yeni yıla.

Kondüktör yine bağırdı "hadi beyler çıkıyoruz!"
Sigaramı bitirmeden söndürmek zorunda kaldım.
Tekrar bindim trene ve geçtim yerime.

Yerimde otururken içeriye kısa boylu, sarışın ve saçları dalgalı birisi girdi.
Büyük ihtimal yanımda oturacak 3 kişiden birisiydi.