Yemekhaneye girince sinirim ikiye katlanırken beklicez artık dedim.
Hayatımda girmediğim sıraya sokup, yemek yemek için bekleyecektik.
Savaşın amk dedim.

ilk kahvaltımız idare ederdi, daha kötü bekliyordum.
Burada şunu anladım ki "beklentin ne kadar düşük olursa o kadar iyi olur"
Kahvaltıdan sonra Izdırap bizi içtima alanına çağırdı.

"Acaba nasıl bir çile bizi bekliyordu?" herkes meraklıydı açıkcası.
Kahvaltı sonrası, koğuşlarımıza gidip üniformalarımızı aldık.
Bugün yeni yıla girmiştik fakat kimsenin umrunda değildi belki de unutmuştular.
ilk defa eğlencesiz ve sevişmeden girmiştim.
Yeni yılın bize zafer getirmesi dileğiyle hoş geldin "1942"

Kıyafetleri giyen bölgeye akın ediyordu.
Kıyafetimi giymiş ve büyük bir heyecan yaşıyordum.
içtima bölgesine giderken aslında 8 kişi değil de daha fazla kişi olduğumuzu anlamıştım.

Izdırap herkesin gelmiş olduğundan emin bir şekilde başladı konuşmaya;
"Evet hanımlar tam 6 ay! 6 ay benimsiniz. ister sever ister döverim.
Sizlerin eğitim sorumlusu ve onbaşısı benim.5 ay sonra hepinizin bölükleri belli olacak!
5 ay içinde siz benim resmi malımsınız!
Şuan 100 kişisiniz ama 5 ay sonra en fazla 30'unuz savaşa gidecek.
5 ay içinde sizlerin karı olduğunu bütün kolorduya ispatlayacağım!
Şimdi tempolu koşu için sıraya geçin!"

Bizim moraller sıfır;huur olsam bu kadar korkmazdım.
Adı üstünde I-Z-D-I-R-A-P! ki ne ızdırap
Biz koşarken Izdırap'ın köpek havlaması gibi güldüğünü işittim.
Bu adam harbi manyaktı!