Bas sesi odayı doldurdu. Beyaz kirli karolarda, her yerde o ve ben vardık. Hızlı nefeslerimiz yankı yapıyordu.
"Buradan çıkışta seni bana arkaötüyorum ." Dedi. Nefes nefese başımı salladım ve gidişini izledim.
Nasıl oldu bilmiyorum ama hep beni geri çağırdı ve ben de hep onun evine gittim. Ne zaman çağırsa evcil hayvanı gibi yanında bitiyordum. On ay yirmi iki gün boyunca bana yaptıklarına göz yumup ona sadık kaldım. Ama su bardağını taşıran damlalardan bir yağmurdu o.
Not: Devamı yarın.