Yüzü bembeyaz kesilmiş ilkin. Elleri buz gibiymiş. Ve çok masum birkaç cümle çıkmış ağzından son nefeslerinde. ‘ Ben orda seni bekleyeceğim.’ demiş anneme. Ondan sonra başka hiçbir şey duyulmamış ağzından. Kanserden kaybetmişiz babamı.

Annemin acılarını hafifletecek çok bir sebep yok. Her geçen gün artıyor diye düşünüyorum sürekli. Çocukken çok anlayamazdım bunları. Şimdi annemi daha iyi tanıyorum. Saçlarının eski fotoğraflarda gördüğüm güzelliğini geri getiremem ama bir de benim yüzümden içinin yanmasına müsaade etmiyorum. Gerçi çocuk yaşta da öyleydim. Ödevlerimi hep eve gelir gelmez yapardım annem üzülmesin diye. Annem yorulmasın diye ekmeği almaya ben koşardım hep. Abartı zannedeceksiniz ama yatağımı hep ben toplardım. Sırf annem mutlu olsun diye.

Beni hemen hemen her tanıyan yaşımdan çok daha olgun olduğumu söyler hep. Çünkü babam öldükten sonra çok fazla büyüdüm.