Doğan zamanında Furkan olan o şeye doğru iyice yaklaştı.
Yürüyen kollarını kaldırıp doğana dokunmaya başlamıştı… doğanın arkasında olmama rağmen gelen ceset kokusu midemi bulandırmaya yetmişti..
Ama doğan bu kokudan rahatsız değilmiş gibiydi, kollarını tutuyordu kardeşinin.
Fakat o artık Furkan değildi ve amacı abisini görmek değil onu yok etmekti….
Doğan ilk başlarda gülmeye başladı.
Kurtulacağını biliyordum…..sen akıllı bir çocuksun….kurtulacağını biliyordum….akıllısın sen çünkü….
Doğan’ın yanına gelip bu Doğan bu Furkan değil dedim….ölmüş o kendine zarar verdirmeden gidelim hadi burdan….
Doğan bana baktı ve sanki söylediklerimi hiç duymamış gibi konuşmaya başladı…
Bak Ahmet…furkan……kurtulmuş……akıllıydı çünkü o……kurtulmuş bak…..
Doğana çok sert bir tokat attım…..