Başlamadan önce bir şey söylemek istiyorum. Partları kısa kısa yazmıyorum bu yüzden de 10 dakika arayla göndermem mümkün olmuyor. Bir partımdan en geç 30-40 dakika sonra yeni part gelir –işim çıktı demediysem -, merak etmeyin yarıda bırakma gibi bir şey olmayacak.

Kapıyı açtığımda boğucu bir havayla karşılaştım. Kiler oldukça kasvetliydi, tek ışık kaynağı tavanla bitişik sayılabilecek ufak bir pencereden gelen güneş ışınlarıydı. Temmuz ayı olmasına rağmen içerisi şaşırtıcı derecede soğuktu. Odaya biraz göz gezdirdikten sonra un torbasını buldum ve sapından tutup kaldırdım. Torbayı kaldırdığım yerdeki bir kağıt dikkatimi çekti. Torbayı yavaşça yana bıraktım ve kağıdı almak için eğildim. Sararmıştı, oldukça eskiye benziyordu. Katlanmıştı, açtığımda A4 kağıdından biraz daha küçük olduğunu gördüm. Üzerinde birtakım karalamalar vardı. içerinin soğukluğu giderek artıyordu, kulağımda bir fısıltı hissettim. Bilmediğim bir dilde bir fısıltıydı. Kağıdı katlayarak cebime koydum ve torbayı alıp hızlıca odadan çıktım. Kapısını örtmemle aşağı inmem bir oldu.

Korkmuştum, evde kimse yokken o fısıltı nereden gelmişti?
Bu kez bir yanılma olmadığına emindim. Fısıltının sahibi her kimse hala içerideydi ve ben onunla aynı binada kalmak istemiyordum. Anahtarlığımı televizyonun üzerinden aldım ve kapıları kilitleyip evden çıktım. Ev köy merkezine 20 dakikalık yürüme mesafesindeydi. Yürümeye ve düşünmeye başladım.
Fısıltının kaynağını ve bu kağıtta yazanları merak ediyordum ancak bundan dedemlere bahsedersem delirdiğimi düşüneceklerinden korkuyordum. Aklıma köy imamı geldi, dedem adam hakkında iyi şeyler düşünmüyordu ama bir konuşmaktan zarar gelmezdi.

Düşünceler içerisinde yürümeye devam ettim ve köy merkezine ulaştım. Kıraathaneye girip dedemi buldum. “Eve gitmeyecek miydin?” diye sordu. “Gittim ama canım sıkıldı ve buraya geldim.” diyerek yalan söyledim. Karnım çok acıkmıştı ve saat daha 2 buçuğa geliyordu. Dedemin yanında biraz oturduktan sonra yemek yiyeceğimi söyleyip kıraathaneden çıktım.