selam panpalar, diablo 2 oynarken başıma gelenleri anlatıyorum.

haftasonu, bir yaz günü. şimdikini aratmayacak sıcaklar. tahminen 2010 yazı. kırk beş bin sefer silip yeniden kurduğum efsaneler efsanesi bir oyun, diablo. knight taki koxptan illallah edip, cs den de bayınca yine emektar necro mu açmışım bir solukta. act1, act2 derken çatır çatır normalde baal ı ezdim aynı gün. yemek ve wc harici pc başından kalkmayınca, beyin, gözler pert, züt yassı balina gibi olmuş tabi. neyse bugünlük yeter diyip yatmışım direk. aşırı yorgun yatınca genelde rüya görürüm ben ve bu rüyaları en ince ayrıntısına kadar hatırlarım. 10-12 saat diablo ile geçince tabi, bilinç altımda rakanishu lar grup yapıyor mk. en ucunu hatırladığım kadarıyla necro olarak act1 de cold plains de arz-ı endam ediyorum. golemi eahh kıs kıs tu kış kış nidalarıyla salıyorum mosterların üstüne. bir corrupt rogue sürüsünün arasına dalıyoruz golem ve skeletonlarımla. tabiri caizse analarını gibiyoruz. tam sonuncuya golem bi şaplak atınca, kanı üstüme sıçrıyor. o anda uyanıyorum. saat 3-4 arasıydı sanırım. zifiri karanlık. odada duvar saatinin cılız tırk-gırk-cırk sesi. dedim uyanmışken bi çişe gideyim su içeyim. sokak lambasının loş ışığı koridoru aydınlattığı için ışığı açmaya gerek duymadım. tam tuvaletin ordan geçerken lavabonun aynasında bi yansıma belirdi.

devamı geliyor...