içime bir ürperti geldi, odaya girmek istemiyordum ama girmezsem annem merak ederdi. Korka korka ilerlemeye devam ettim. Ben yaklaştıkça duman azalıyordu, iyice yaklaştığımda tamamen yok oldu. Ne olduğunu bilmiyordum ama iyi bir şey olmadığı kesindi. Belki de beynim bana oyun oynamıştır diye düşünerek odanın kapısını açtım ve annemin yanına oturdum. Annem de beni bekliyormuş, oturur oturmaz
Oğlum Zehra teyzen 3 gün boyunca burda kalacakmış doktor öyle dedi. Ancak burada hiç giysisi yok, sen evine girip birkaç parça eşya alıver dedi. Tamam anne deyip anahtarı aldım. Kapıya doğru yürürken annem tekrar seslendi:
Zehra teyzene ben refakat edeceğim yani 3 gün boyunca evde yokum.

Kapıdan çıkarken yüzümde bir sırıtış vardı, her genç gibi ben de evin boş olmasına sevinerek planlar yapmaya başladım. Olacakları bilsem yine de sevinir miydim acaba?