Bilgisayar oynarken annemin odama girmesiyle kafamı kaldırıp anneme baktım. Yeni komşularımız geldi, eşyaları taşımalarına yardım edicez sende gel dedi.

Hiç yardım edesim yoktu ama anneme hayır dersem kırılacağını biliyordum bu yüzden yardım etmeyi çok istiyormuş gibi bir yüz ifadesi ve ses tonuyla bilgisayarı kapatıp sandalyeden kalktım ve geliyorum dedim.

Beraber aşağı indiğimizde arkasında birçok eşya olan kamyonu gördüm ve yeni komşularımıza selam verip yardıma geldiğimi söyledim. Teşekkür edip eşyalar şurada diye kamyonun kasasını gösterdiler. Görmemiştim körüm ya sağolun diyemedim tabiki. Kamyonun arkasına gidip bir kutu aldım ve apartmanın kapısını doğru yürümeye başladım. Kutuyu aldığımı gören komşu "dikkat et düşürme" diye seslendi. Düşürmem dedim ve merdivenleri çıkmaya başladım.

komşunu gibeyim bi bitmediniz amk

Ses veren olmadı ama gene de devam gelince okursunuz

Eve vardığımda saat 9'u geçiyordu. Apartmanın kapısını dış kapı anahtarıyla açtım ve 2. kata, Zehra teyzenin dairesinin önüne geldim. Anahtarı cebimden çıkardım ve kapıyı açtım. içerinin havası boğucu ve yaza göre oldukça soğuktu. Uzun zamandır havalandırmamış gibiydi. Salonun ışığını yakmamla beraber karanlık yok oldu ancak odanın kasveti devam ediyordu. Yatak odasının yerini bizim daireden biliyordum, aynı daire tipleri. Yatak odasına doğru gittim ve kapıyı açıp içeri girdim. Işığı yaktığımda karşımda bir yatak ve gardırop vardı. Tek başına yerleştirmesi zor olmuştur diye düşünüp kadına acırken acınacak duruma düşenin ben olacağımı bilmiyordum.

Çok korkmuştum, hemen kitabın kapağını kapatıp aldığım yere koydum ve çekmeceyi de kapattım. Gardırobu tekrar açıp alttaki çekmeceyi açtığımda bu kez karşıma aradığım şey çıktı. Kırmızı tangalarla dolu bir çekmece değildi tabiki korku hikayesi yazıyoruz burda (:

iki üç tane sütyen ve külotu da gardıroptan aldığım çantada koydum ve yatak odasından ışığı kapatıp çıktım. Bir an önce bu evden çıkmak istiyordum, salondayken burnuma bir yanık kokusu geldi. Mutfaktan geliyor olabileceğini düşünüp mutfak kapısını açtığımda ocakta tüp olmadığını gördüm. Yanlış alarm

O zaman koku nerden geliyordu?
Merak edecekken son merak ettiğimde başıma neler geldiğini hatırlayıp ışıkları kapattım ve evi terk ettim.

Saat 6'ya kadar bilgisayar oynamaya devam ettim. Bilgisayar işi sıkmıştı, balkona çıkıp biraz hava almak istedim. Balkona çıktığımda aşağıdan gelen sesleri duydum. Tiz bir ses çığlık atıyordu, kafamı eğip aşağı baktım ve Zehra teyzeyi yerde yatarken gördüm. Seslendim ancak tepki vermedi. Başına bir şey gelmişti. Hemen odama dönüp çekmecemden anahtarımı aldım ve evden çıktım. Karşı dairedeki apartman sahibinin kapısına vurmaya başladım. Bir iki dakika sonra kapı açıldığında hemen olayı haber verdim ve yedek anahtarla beraber aşağı inip Zehra teyzenin evine girdik.

Sabaha kadar bilgisayar başındaydım, günün ilk ışıklarıyla beraber eskiden abimle paylaştığım ranzamın üst katına çıktım ve gözlerimi kapadım.

Saat 12'ye doğru uyandım ve uyanır uyanmaz midemin verdiği emirle mutfağa gittim. Annem mutfaktaydı, Günaydın dediğimde iyi öğlenler deyip güldü. Ben de onunla beraber güldüm ve krep yapmasına yardım ettim. Yemeğimizi yedikten sonra annem ben bir arkadaşımla buluşmaya gidicem dedi. Ona iyi eğlenceler dedikten sonra tekrar odama geçtim ve bilgisayar oynamaya başladım.

Saat 3'e gelirken kapı zili bilgisayarın başından kalkmama sebep oldu. Kapıyı açtığımda Zehra teyze evde tuz olup olmadığını sordu. Var diye cevap verince elindeki tabağı gösterip biraz koyabilir misin? dedi. Koyarım deyip mutfağa geçtim ve dediği kaba tuz koyup verdim. Teşekkür edip merdivenlerden aşağı indi. Ben de kapıyı örtüp odama doğru yürürken aklıma bir soru takıldı:
Evinde henüz doğalgaz bağlı değildi ve tüpü de yoktu. Tuzu ne yapacaktı ki?

Annemle beraber saat 11'e kadar televizyon izledik. Saat 11 olduğunda annem esneyerek benim uykum geldi yatmaya gidiyorum sen de fazla oturma dedi. Tamam anne fazla oturmam dedim, sadece sabaha kadar oturacaktım bu fazla sayılmaz değil mi?

Televizyonun başından kalkıp odama geçtim. Bilgisayarı açıp internette dolaşmaya başladım. inci'de bir korku hikayesi gördüğümde ahahah ulan şu sözlükte bi ben kaldım cinlerin uğraşmadığı diyerek güldüm ve diğer başlıklara geçtim.

Saat 3'e gelirken biraz hava almak için balkona çıkmaya karar verdim. Odamdan çıkıp sağa döndüm ve koridorun sonundaki mutfağa girip oradan da balkona çıktım. Balkondan aşağı baktığımda Zehra teyzenin de balkonda oturduğunu gördüm. Bir noktaya odaklanmış garip garip bakıyor ve bir şeyler fısıldıyordu. Ürpermiştim, balkonun kapısını örtüp içeri girdim ve elimde bir bardak suyla odama geri döndüm.

Kutunun kapağını kapatıp eve koydum ve başka eşyalar taşımak için aşağı indim.

Nihayet taşıma işi bittiğinde epey yorulmuştum. Annem komşuyu bize çaya çağırdı ve o da kabul etti.

Biraz bahsetmem gerekirse komşumuz 35'li yaşlarında eşinden boşanmış bakımsız bir kadındı. Adını sorduğumda Zehra cevabını aldım. Zehra teyze ben ve annem çay içip havadan sudan konuştuk. Akşam olduğunda Zehra teyzeyle beraber yemeği yedikten sonra ben artık kalkayım deyip evine gitti. iyi bir kadına benziyordu ancak tuhaf hareketleri vardı. Durup dururken kafasını sallaması, bir boşluğa odaklanıp uzun süre bakması...

Bunun bir hastalık olduğunu düşünüyordum, fazla iyimser bir düşünceydi...

Apartmanımız 3 katlıydı ve her katta karşı karşıya 2 daire vardı. Bizim daire 3. kattaydı, yeni gelenler de 2. katta bizim dairenin altındaki yere taşınıyordu.

Kutuyu taşırken burnuma tuhaf bir koku geldi. Koku kutudan geliyordu, ne olduğunu merak ediyordum ancak açıp açmama konusunda kararsız kalmıştım. Arkamdan kimsenin gelmediğine emin olduktan sonra kutuyu açıp baktığımda bir sürü yaprak ve mum gördüm. Ne olduğunu anlayamamıştım herhalde değişik fantezileri olan birisiydi...

Gardırobunu açtım ve birkaç tişört, pijama aldıktan sonra iç çamaşırı da almak için yatağının yanındaki çekmeceyi açtım. Çekmecede sandığım gibi iç çamaşırı yoktu, sadece bir kitap vardı. Kitabı elime alıp incelemeye başladım. Kapağı simsiyahtı, günlük olabilirdi. Mantıklı tarafım açmamamı, özel bir şey olabileceğini söylüyordu ancak meraklı tarafım da incele, eğer günlükse kapatırsın diyordu. Bu iki taraf arasında mücadele uzun sürmedi. Merakım galip gelmişti.

Odasına girdiğimizde yatağında yatıyordu. Hastanede başka ne yapabilir ki?

Her neyse odadaki koltuklara oturduk ve geçmiş olsun dileklerimizi ilettik. Üçü sohbet etmeye başlamıştı, nasıl oldu, iyi misin vesaire sorular soruluyordu.

Bu işten sıkıldım ve ben bir lavaboya gideyim deyip odadan çıktım. Koridorun sonundaki lavaboya doğru ilerlemeye başladım, hava kararmıştı ancak tavandaki aydınlatma koridora adeta sabahı getiriyordu. Duvarları ve tavanı inceleyerek lavaboya ulaştım ve içeri girip önce ellerimi ardından da yüzümü yıkadım. Midem bulanıyordu, tüm gün bilgisayar başında oturmamın buna sebep olduğunu düşündüm. Biliyorum tüm gün bilgisayar oynamak hiç iyi değil ama insanın fazla arkadaşı olmayınca başka çaresi kalmıyor.
Elimi ve yüzümü yıkadıktan sonra tekrar odaya doğru yürüyüşe geçtim. Koridorda kimse yoktu, kat görevlisinin masası da odaya epey uzaktı.
Yürümeye devam ederken odanın kapısının altından bir şeyin geçtiğini gördüm. Kapkara bir duman kapının altından içeri doğru sızıyordu...

Panpalar elimden geldiğince seri bi şekilde 11 part attım umarım beğenmişsinizdir. Şimdi gidiyorum yemek yiyip sevgilimle konuşucam az önce konuşalım mı diye mesaj attı size hikaye yazıcam demiştim o yüzden hikaye yazıyorum sonra dedim biraz darıldı sanırım bana. Onun gönlünü falan almam gerekiyo bi buçuk saate burdayım görüşürüz şimdilik

Panpalar geldim dedim ama bi cips alıp gelmek istiyorum da. Beş on dakika daha bekleticem özür dilerim

Kitabın kapağını yavaşça açtığımda etrafa yayılan kötü enerjiyi hissedebiliyordum. ilk sayfasında arapça yazılar vardı, sayfaları karıştırmaya başladım. Bir sürü garip şekil ve yazıyla doluydu. Bir sayfada durdum. Bu sayfadakiler arap alfabesiyle değil latin alfabesiyle yazılmıştı. Ne olduğunu anlamak için okumaya başladım. Okumam bittiğinde kafamı kaldırdım ve karşımda gördüklerim az kalsın kalp krizi geçirmeme sebep oluyordu.

Karşımda 2 tane varlık vardı. Birisi 110 santim boylarında yeşil gözlü, sivri ve yapışık kulaklı, kel ve mavi tenliydi. Diğeri ise 150 santim boylarında siyah gözlü, kepçe kulaklı, yeşil saçlı, ve gri tenliydi.

Gri tenli olan kalın bir ses tonuyla "Emredin!" dedi. Dilim tutulmuştu, konuşamıyordum. Gri tenli olan tekrar aynı şeyi söyledi. Zar zor şu soruyu sorabildim:
Neden buradasınız?

Mavi tenli diğerinin aksine tiz bir ses tonuyla bizi buraya sen çağırdın dedi. Okuduğum şey onları çağırmıştı. Kitabı açmamalıydım ancak artık çok geçti. isteyerek olmadı dedim. Yeşilli gülümseyerek istediğiniz bir şey var mı diye sorduğunda gitmenizi istiyorum dedim. Aynı anda emredersiniz deyip kayboldular.

Olaylara yavaştan giriyoruz panpalar korku başlasın

içime bir ürperti geldi, odaya girmek istemiyordum ama girmezsem annem merak ederdi. Korka korka ilerlemeye devam ettim. Ben yaklaştıkça duman azalıyordu, iyice yaklaştığımda tamamen yok oldu. Ne olduğunu bilmiyordum ama iyi bir şey olmadığı kesindi. Belki de beynim bana oyun oynamıştır diye düşünerek odanın kapısını açtım ve annemin yanına oturdum. Annem de beni bekliyormuş, oturur oturmaz
Oğlum Zehra teyzen 3 gün boyunca burda kalacakmış doktor öyle dedi. Ancak burada hiç giysisi yok, sen evine girip birkaç parça eşya alıver dedi. Tamam anne deyip anahtarı aldım. Kapıya doğru yürürken annem tekrar seslendi:
Zehra teyzene ben refakat edeceğim yani 3 gün boyunca evde yokum.

Kapıdan çıkarken yüzümde bir sırıtış vardı, her genç gibi ben de evin boş olmasına sevinerek planlar yapmaya başladım. Olacakları bilsem yine de sevinir miydim acaba?

Hastaneye geri döndüğümde saat 10 olmuştu. Zehra teyzenin kaldığı odaya çıktım ve bavulu verdim. Orada biraz oturduktan sonra anneme ben artık gideyim deyip taksi için para istedim. Çantasından 60 lira çıkartıp 3 gün boyunca bununla geçinirsin dedi. Parayı alıp tekrar geçmiş olsun dedim ve hastaneden çıktım. 15 dakikalık bir bekleyişin sonunda nihayet bir taksinin yolu buraya düştüğünde el işareti yapıp durdurdum. Arabanın arka koltuğuna bindiğimde adam dikiz aynasından bakıp "Gene vazgeçmezsin de mi?" dedi. Ne dediğini anlamamıştım, yüzünü gördüğümde bunun geçen sefer durdurduğum taksici olduğunu anladım. Neden vazgeçtim dediğimi söylediğimde yav üç beş liranın lafı mı olur desen bedava bırakırdım dedi. Teşekkür edip gideceğim yeri söyledim ve gitmeye başladık.

Koşarak balkona çıktık. Zehra teyze yerde öylece yatıyordu. Ev sahibi Mehmet Amca hemen kucağına aldı ve evden çıkarıp aşağı indirdi. Ben de o sırada ambulans çağırdım. 5 dakika içinde gelen ambulansa Zehra teyzeyi bindirdik ve peşinden gitmek için Mehmet amcanın arabasına bindik.

Hastaneye gittiğimizde olanları anneme haber verdim ve o da geldi. 2 saat sonra doktor ameliyathaneden çıktı ve kalp krizi geçirmiş, eğer hemen getirmeseydiniz şu an yaşıyor olmazdı. Bilinci açık isterseniz görüşebilirsiniz dedi. Biz de görüşmek için ameliyathaneden çıkınca geçtiği odaya gittik.

Panpalar yanlış saymadıysam seri sayılabilecek bir şekilde 20 part attım. Çok hızlı atamıyorum çünkü telefondan yazıyorum ve kafamda tam olarak planlı değil. Ben yazarken keyif aldım umarım siz de okurken keyif almışsınızdır. Beklediğinize değdi mi değmedi mi entry girerek belirtirseniz sevinirim. Ben artık yatıyorum yarın çok önemli bir gün. Sevdiceğimin doğum günü o yüzden de saat 2'den önce part beklemeyin. Hepinizi seviyorum iyi geceler tatlı kabuslar (:

Ne kadar korksam da ulakaca tavırları beni sinirlendirmişti. Bağırarak nas süresini okumaya başladım. Acı çektiği belli oluyordu, ben okudukça acısı artıyordu. "Minel cinneti vennas" dediğimde gözden kayboldu. Onu göndermeyi başarsam da korkum hala geçmemişti. Bu şekilde uyuyamazdım, telefonumun saatine baktığımda sabah ezanına çok az kaldığını gördüm. Bilgisayardan bir müzik açıp sabah ezanını beklemeye başladım. Sabah ezanının okunmasıyla müziği kapattım ve içime huzur dolmasına izin verdim. Artık korkmuyordum ve inanıyordum. Allah izin vermedikçe bana bir şey yapamazlardı.

Ya Allah izin verirse?

Apartmanın kapısının önüne geldiğimde para istemez dedi. Israr ettim, yanıma almayı unutmuştum fakir değilim dedim ancak almadı. iyi birine benziyordu.

Apartmanın kapısını açtım ve merdivenleri çıkmaya başladım. ikinci kata çıkarken Zehra teyzenin kapısının önünde gene aynı dumanı gördüm. Korkmuştum, aşağı inmeyi düşündüm ancak gidebileceğim bir yer yoktu bu yüzden ikinci kattan üçüncü katın merdivenlerine doğru yürüdüm. Ben yaklaşınca duman gene dağıldı. Üçüncü kata çıktım ve anahtarı çıkartıp kapıyı açtım.