Zaten fazla kalabalık bir mahalle değildi ve oturanların çoğu da yaşlıydı. Yiyişen birkaç çiftin de gitmesiyle park tamamen boşaldı. Vakti gelmişti, kitabı açıp sayfaları karıştırmaya başladım. istediğim şeyi bulamamıştım. internetten yardım almam gerektiğini düşündüm. Telefonumun internetine girip kitabın resmini çektim ve googlede arattım. Birkaç forumda inceledim ve yardım için çağırabileceğim birileri olduğunu öğrendim. internette söylenen sayfayı kitapta açıp yazarları okumaya başladım.

Panpalar şimdi gidiyorum 1-2 saate gelicem görüşürüz

Okuyorsanız ses verin panpalar

Ya ama ben şansıma tüküreyim arkadaş!

Tam hikayenin gelişme kısmına geldim yağan yağmur iyice arttı az önce de elektrikler gitti. Şarjım %9

Bir part daha atmaya çalışacağım sonrasında elektriğin gelmesini bekleyeceğim. Çok özür diliyorum hepinizden elimde olan bir şey değil :(

Sabah ezanı bitince yatmıştım.
Kalktığımda saat öğlen 1'di. Karnım fena halde acıkmıştı. Annemin verdiği paradan 5 tl aldım ve evden çıkıp sokağımızdaki çiğköfteci Harun abiye gittim. Bir güzel karnımı doyurduktan sonra kulaklığımı takıp bir şarkı açtım ve sokakta dolaşmaya başladım.

Müziğe dalınca nereye gittiğimi farketmemişim. Önüme baktığımda hurdalığın önünde olduğumu gördüm.

Yıkandıktan sonra havluma sarınıp banyodan çıktım ve giyinmek için odama geçtim. Üstüme bir şeyler giymek için gardırobu açtığımda mutfaktan gelen cam kırılma sesiyle irkildim. Hemen üstüme bir şeyler geçirip ışıkları aça aça mutfağa ulaştım. Etrafı inceledim ancak herhangi bir şey yoktu. Yerdeki kırık bardak hariç.

Cam parçalarını toplamak için eğildiğimde karşımda emredin diyen varlık belirip siz zahmet etmeyin dedi ve vücuduna oranla oldukça büyük olan elleriyle camları toplayıp çöpe attı. Onu bir anda öyle görünce gene korktum ancak birkaç şey sormak istiyordum. Bunu kim yaptı diye sorduğumda c... dedi. Tekrar sordum:
"O kim?"
Yanımda gelen cevabı aldığımda size gidin demiştim dedim. Son olaydan sonra sana biraz sinirli dedi ve gözden kayboldu.

Kulağıma gelen gıcırtı sesiyle uyandım. Genelde yatakta hareket ettiğimde gıcırtı olurdu, uykumda yaptığım hareketler yüzünden olduğunu düşünüp tekrar gözlerimi kapadım ancak ses gene geldi. Üstelik ben hareket etmiyordum. Annemin gelmiş olabileceğini düşündüm ancak gelseydi ranzada yatmazdı. O zaman neydi?

Hareketsizce durmaya devam ettim, ses hala geliyordu. Ağlamak üzereydim, çok korkuyordum. Böyle bekleyemezdim, ne kadar korksam da altımda biri yatarken böyle bekleyemezdim.

Yatakta doğrulmamla beraber sesler kesildi. Seslerin kesilmesiyle iyice bir cesaret geldi. Merdivenlerden inip aşağıdaki yatağa baktığımda yeşil tenli varlığı gördüm. Cesaretim yerini korkuya bırakmıştı, tam ne yapıyorsun diye soracakken gözlerime bakıp "Bu yatak hiç rahat değil" diyerek güldü. Ağzı gülüyordu ancak yeşil gözlerindeki bakış korkunçtu. Git buradan dediğimde alaycı bir ses tonuyla "Göndersene" dedi.

Tam geri dönecekken hurdalıktaki bir şey dikkatimi çekti. 2-3 çocuk orada oynuyordu. Etraflarında bir ebeveynleri yoktu. Kaybolmuş olabileceklerini düşünüp onlara doğru ilerlemeye başladım. iyice yaklaştığımda hurdalığın içlerine doğru koşmaya başladılar. Oyun oynuyorlardı sanırım peşlerinden gitmeye devam ettim. Bir süre daha koştuktan sonra durup arkalarını döndüklerinde onların çocuk olmadıklarını anladım.

3 kişilerdi, bir tanesi kırmızı gözlü, sivri kulaklı oldukça kısa kel ve beyaz tenliydi. Diğeri siyah saçlı, koyu gri tonlarında bir ten rengine sahip, mavi gözlere ve kepçe kulaklara sahip bir varlıktı. Sonuncusu ise mor ten renkli, yeşil saçlı ve sivri kulaklıydı.

Siyah saçlı olan bana bakıp boğuk bir sesle "Bizi yakalamak istedin ancak yakalanan sensin." dedi. Beni yakalamış sayılmazlardı. Böyle düşündüğümde sanki düşündüğümü duymuş gibi arkana bak dedi.

Hastane eve uzaktı bu yüzden taksiyle gidecektim. Yola çıkıp bir taksinin geçmesini beklemeye başladım. Kısa süren bir bekleyişin ardından bir taksi gördüm. Elimi kaldırıp durmasını işaret ettiğimde kaldırıma yaklaşıp frene bastı. Yanına gittim, tam kapıyı açacakken yanıma para almadığımı hatırladım. Adama abi ben vazgeçtim binmiycem dediğimde bir şeyler mırıldanıp gaza bastı. Yürüyerek gitsem en az 1 saat sürerdi, zaman sorun değil ancak yürümek istemiyordum. Tek çarem otostop gibi görünüyordu. Yolun karşı tarafına geçtim ve arabalara işaret etmeye başladım.

2 sokak ötedeki çorbacıya gidip bir güzel karnımı doyurdum. Çorbacıda işim bitti ancak eve geri dönmek istemiyordum. Bu yüzden mahallenin parkına gittim ve orada dolaşmaya başladım.

Saat 12'ye gelirken güneş iyice tepeye çıktı. Hava çok sıcaktı, dışarıda kalırsam eriyebilirdim. Eve de gitmek istemiyordum ancak er geç gidecektim. Biraz daha oturup düşündüm. Nasıl birisi olmuştum ben böyle? Sorunlardan kaçıyordum. Bu bana göre değildi, sorunlar kaçtığında değil üstüne gittiğinde çözülürdü. Ben de sorunun üstüne gitmeye karar verdim.

Arkama baktığımda gördüklerim dehşete kapılmama sebep oldu. irili ufaklı en az 50 tane varlık 3-4 metre kadar arkamda hareketsizce bana bakıyordu. Hareketsizlik halleri fazla uzun sürmedi ve bana doğru yürümeye başladılar. Ne yapacağımı bilmiyordum, bildiğim tek şey çok korktuğumdu. Onlardan kaçmaya başladığımda önümde olanları unutmuştum. Koşarken bir tanesine çarpıp yere düştüm. Yerdeyken gözlerine baktığımda gördüğüm o alev saçan gözler korkumu daha da arttırdı ve daha fazla dayanamayıp bayıldım.

Bunlardan kurtulmak istiyordum. internette bu konu hakkında bir şeyler bulma ümidiyle araştırmaya başladım. Forumlarda dolaşırken bir anda elektrikler gitti. Camdan dışarı baktığımda diğer apartmanlarda ışık yandığını gördüm. Sadece bizde yoktu. Bu normal değildi gerçi son zamanlarda hiçbir şey normal değildi. Işığından yararlanmak için masadaki telefonumu almalıydım. Masaya doğru ilerlemeye başladığımda karşımda c... 'yi gördüm. Oldukça sinirliye benziyordu. Bana hala aklımdan çıkartamadığım bir bakış attı ve tiz ama korkunç bir ses tonuyla Demek bizden kurtulmak istiyorsun diye bağırdı. Sizi istemiyorum diyebildim kısık bir sesle. Çok daha yüksek sesle bizi buraya sen çağırdın, biz senin oyuncağın değiliz çağırıp gönderebileceğin. Bir daha bizi göndermeyi denersen çok kötü olur dediğinde tamam diyebildim. Sözleri bitince kayboldu ve onun kaybolmasıyla elektrikler geri geldi.

Seri atamadım son partları wpden gelen mesajlara ve yorumlara bakmam beni yavaşlattı kusura bakmayın artık hızlanıcam

Eve vardığımda anahtarımı çıkartıp dış kapıyı açtım ve merdivenlerden çıkmaya başladım. Tam bizim evin kapısına kilidi sokmuşken akşam ezanı okundu. Sabah ezanının aksine bana güven vermiyordu.

Önce eve ardından da girişte hemen sağda olan banyoya girdim. Tişörtümü çıkartıp lavabonun aynasında vücudumu incelemeye başladım. Sırtımda, karnımda ve göğsümde kabuk bağlamış yaralar ve kan vardı. Bu kadar çabuk kabuk bağlamaları ilginçti. Bu kadar sıradışı olayın arasında bu pek dikkatimi çeken bir şey olmadığı için umursamadım ve kabine girip sıcak bir suyla yıkanmaya başladım.

Peşimdeki varlıkları biliyor musunuz dediğimde evet onlar k... kabilesinden dedi uzun boylu olan. Neden peşimdeler diye sorduğumda onları çağırıp gitmelerini istemene kızgınlar. Özellikle nas okuyarak onlara zarar vermen çok sinirlendirdi. Seni öldürmek istiyorlar dedi. Neden şimdiye kadar öldürmediler diye sorduğumda bu işler hemen olmaz. Kabile liderinin izni gerekir ve onlar bu izni sabah aldı cevabını verdi. Akşam ezanından sonra seni öldürecekler.
Bana yardım edin lütfen dedim. Aralarında bir süre bakıştılar ve anlamadığım bir dilde konuştular. Kısa süren bir konuşmanın ardından yardım edeceğiz, geceyi bekle deyip gözden kayboldular.

Onlardan kurtulmayı deneyecek cesaretim kalmamıştı. Onlarla yaşamaya alışmalıydım sanırım. Harika, evimi 2 tane korkunç yaratıkla paylaşmak zorundayım. Annem geldiğinde belki bir şeyler yapabilirdik ancak yarından sonraki gün gelecekti. O zamana kadar bir şeyler yapmalıydım. O gece yatağıma çıktım ve sessizce ağlayarak Allah'a dua ettim.

Ağlarken uyuyakalmışım, sabah uyandığımda saat 9'a geliyordu. Kalktım ve yüzümü yıkadım. Dün gece de bir şey yememiştim bu yüzden karnım çok açtı. Anahtarımı ve telefonumu alıp evden çıktım.

Yavaş yavaş ayılırken kafamı çevirip etrafa baktım. Hiç kimse yoktu ancak bulanık görüyordum. Biraz sonra görüşüm düzeldi ve yattığım yerde doğrulup etrafıma baktım. Hurdalıkta değildim, burası bizim mahalledeki çöplüğün yanıydı. Tam ayağa kalkacakken karşımda onlardan birini daha görmemle tekrar yere düşmem bir oldu. Sakin bir ses tonuyla bu kez zarar vermeye gelmedik. Bu bir uyarıydı, bir daha hurdalığa gelme deyip gözden kayboldu. Bir daha hurdalığa ne pahasına olursa olsun gitmezdim zaten. Uyarıları gerçekten sert olmuştu.
Tamamen ayağa kalktığımda aksiyon tamamen son bulmuştu. Adrenalin hormonu salınımının durmasıyla beraber sırtımdaki acıyı hissettim. Elimi sırtıma zütürdüğümde bir çok çıkıntı hissediyordum. Ne olduğunu anlamak için yavaşça eve doğru yürümeye başladım. Hava gene kararıyordu.

O gece sorunsuz bir uyku çektim. Sabah 11 gibi kalktım ve dolaptan peynir, zeytin alıp kahvaltımı yaptım. Kendimi güvende hissediyordum. Bilgisayarın başına geçip oynamaya başladım. Bugün 3. gündü, saat 3'e yaklaştığında annem odamdan içeri girdi. Farkedince zili çalmadın mı diye sordum. Anahtarla açtım cevabını aldım ve Zehra teyzenin durumunu sorduğumda iyi dedi. Yorgun görünüyordu, ben içeri geçip yatacağım deyip odamdan çıktı. Bilgisayarı oynamaya devam ettim.

Birkaç saat sonra kapı zili çaldı. Bakmak için bilgisayarın başından kalktım ve kapıya doğru yürümeye başladım.

Not: Tıkanma yaşadım biraz o yüzden geç geldi kusura bakmayın

Öncelikle hepinizden çok özür diliyorum. 2 saate gelirim dedim ancak 3 saate anca gelebildim. Yarın sevgilimin doğum günü ve bugün annesiyle sorunlar yaşamış. Onun moralini düzeltmek için konuştum uzun süre. Gececi tayfa toplansın, bu gece uyku yokk

Alev topuna dönüşen varlık tekrar eski haline döndüğünde yanıma gelip korkmama gerek olmadığını söylediler. Teşekkür ettim ve bir tane daha düşman olduğunu söylediğimde ikisi de aleve dönüşüp hızlıca oturma odasından çıktılar. Onlar çıkar çıkmaz aramaya gittikleri varlık da koltuğun arkasından çıktı. En başından beri orada saklanıyormuş. Bana doğru hızla yaklaşmaya başladı. Hissedebiliyordum, bu kez gerçekten sonum gelmişti.