Zümrüt'ün getirdiği soğuk meyve sularımızı havuz başındaki Pergolanın altında içerken, Muharrem, kahyayı yanımıza çağırdı ve "Remzi efendi, oteli başıboş bırakmaya gelmez, şimdi ben yokum diye elemanlar çalışmaz! Üzerini değiştirip otele gidiyorsun! Senden çekinirler, bu gece başlarında dur! Sabah kahvaltını da otelde yapıp gelirsin!" dedi. Remzi de, "Tamam, Muharrem bey!" deyip gitti. Remzi efendi ezik birine benziyordu. Bir ara Zümrüt Muharrem'e kaş göz edip, "Muharrem bey, akşam yemeğini burda yiyecekseniz hazırlık yapmam lazım... " dedi. Muharrem de ayağa kalkıp, "Tabii tabii, burda yeriz. Izgara yapalım, yeterli malzeme var mı? Gel bakayım sen benimle mutfağa!" dedi. Bize de, "Ben geliyorum birazdan, siz havuza girin, suyun tadını çıkarın!" dedi ve birlikte mutfağa gittiler.

Mürüvet'le Zeynebin bikinileri altlarındaydı, onlar utana sıkıla elbiselerini çıkarırlarken, ben de mayomu banyoda giymek için eve gittim. Koridora girip banyoyu ararken gözüm mutfağa kaydı. Muharrem Zümrüt'ün sırtını tezgaha dayamış, elini kadının tişörtünün içine sokmuş göğüslerini yoğururken, boynunu boğazını öpüyordu. Zümrüt beni farkedince panikledi ve toparlanmak istedi. Muharrem beni görmemişti, ama Zümrüt panik yapınca, o da telaşla toparlandı ve Zümrüt'ün baktığı yere, yani koridora baktı. Muharrem benim olduğumu görünce rahatladı ve "Senmiydin Haruncuğum... " dedi. Sonra da, üstünü başını düzelten Zümrüt'e, "Sorun yok, Harun yabancı değil!" dedi. Zümrüt de rahatlamıştı, ama yine de başını öne eğerek, hızlı adımlarla mutfaktan çıktı.