okula gideceğimiz zamana birkaç gün kalmıştı sadece. Ben ağır ağır da olsa toparlanmaya başlamıştım. Babamı her gün biraz daha mutsuz görmeye başladım bu günlerde her geçen gün biraz daha bezgin. Ama ikimizde alışmak zorundaydık bu uzaklığa. Artık ayaklarım üzerinde kalmaya başlamanın ilk adımını atmam gerekiyordu. Daha ne kadar boyle gidecekti ki daha ne kadar beraber ?

Gitmeden önce son kez Beyzayla buluşmak için kararlaştık yine aynı yerde buluşmak istedi. Ne diyebilirim ki tamam dedim. Bu kıza hayır diyemiyordum zaten ne dese kabulüm oluyordu ne istese geri çevirmiyordum neredeyse tüm kabaligimi almıştı benden kendimi tanimasam bambaşka bir insan olduğuma inanmayacaktim neredeyse. Biraz geç kalmis olsam da gittim aynı bahçeye yine benden önce gelmiş ayni yere aynı şekilde oturmuştu saçlarını izledim biraz arkadan , az biraz görünen çenesindeki kıvrımları ezberliyordum sanki , sanki gülüşünden öpüyordum boyle uzaktan