Sakat ve cezalı olduğu maçları küçükken babası ve ağabeyiyle gittiği güney tribününde izlemesi nedeniyle, Romalı taraftarlar onu haklı olarak tribünlerin saha içindeki aynası olarak görüyordu. Diğer futbolcular gibi özel localarda değildi. Taraftarlarla iç içeydi. Hepsi artık biliyordu ki 90 dakika susmayan bir taraftar grubu varsa, 90 dakika saha içinde canını dişine takarak oynayacak bir futbolcusu; Totti’si vardı Roma’nın. Onlar için Totti yoksa parti de yoktu. “No Totti No Party!”, Totti’nin oynamadığı bir maçtan sonra dillere pelesenk olmuştu.

2000 yılında yılın genç oyuncusu ödülünü kazandıktan sonra Capello yönetiminde bu kez “italya’da yılın oyuncusu” ödülünü kazanıyordu. Ligi pek iyi yerde bitiremeyen Totti’nin aklında ise başka bir şey vardı. Çağırıldığı ama gidemediği 1998 Dünya Kupası’nın ardından ilk ulusal turnuvası:Euro 2000.

Belçika ve Hollanda ortaklığında düzenlenen turnuvaya gidecek kafilede adı yazılan ilk isimlerden olan Totti, ilk ulusal tecrübesini tadacaktı. Gruplarda Belçika’ya ve çeyrek finalde Romanya’ya, yarı finalde ise Hollanda’ya attığı gollerle takımının finale gelmesinde büyük rol oynayadı. Finale gelindiğinde ise 1998 yılında evinde dünya şampiyonu olan Fransa rakipti. Maçın son dakikasına 1-0 önde giren italya’da, kulübedeki oyuncular kol kola girmiş ve italya’yı sokağa dökmek için sahaya girmeye hazırdı. Totti, önünden geçen topu taca bıraktığında muhtemelen hakemin son düdüğünü çalacağını düşünüyordu. Ancak işler pek de öyle olmadı, Barthez’in içeriye şişirdiği topu Wiltord filelerle buluşturdu ve maç uzatmalara gitti. Totti o andan “Ne olduğunu anlayana kadar kupayı kaybetmiştik” diye söz ediyor. Trezeguet’nin altın golüyle Fransa kupaya uzanırken, Totti bir kez daha finalde kaybeden ama maçın oyuncusu seçilen adam oluyordu. Ertesi gün ülkedeki gazeteler “Her şey için teşekkürler Totti ve arkadaşları” manşetleriyle gümüş madalyanın en büyük sahibine hakkını teslim ediyordu.

Kulübünün yeni sözleşme teklifinin dışında, Avrupa’nın