Arkadaşlar kafadan numara sallama partisi veriyodu. Ben de bu sıralar “Bi kaç yerden alıcaam var, onları da alıyım, intihar edicem” modunda olduğum için beni de çağırdılar.
Ortam çomolokko. Ev, tabelası olmayan tekel bayi gibi. Ben hayatımda, rüyamda bile içki içmem. Sigara? Allah belasını versin. Nargile? Lan git. Puro? Ejdadını… Purozak? işte orda dur. Bana hemen kıstaslarıma uygun bi şişe Prozak sakinleştiricisi yarattılar. Çember yapıp oturduk. Ne istesem yapıyolar, sağ olsun 2016-2017 depresyon dönemi! Samet önce oyunu anlattı: Ortada bedava dakkası olan bi telefon var, 180 derece döndürülür ve kime geliyosa o kafadan numara sallayıp hoparlörü kökler.
Başladık. Samet tam çevirdi, daha telefon kendi etrafındaki turunu tamamlamamıştı ki “Kapatın bu oyunu” dedim! Prozak etkisi başlamıştı. Üçüne birer tokat attım! Önümüzde dönüp duran telefona parmağımı bastırdım, kafasından durdurdum.
“Bi elinizdeki içtiğiniz çılgınlık materyallerine bakın, bi de şu yaptığınıza?” deyip üçünün de suratına birer kez tükürdüm. Sonuncuya pek tükürük kalmadığından ona üflemek gibi bi şey yaptım. Bağırdım: “Var mısınız daha tehlikeli bi oyuna? Bu akşam burda büyük bi prodüksiyon patlatalım mı? Devrim yapalım mı?”...