Hiç iletişim kurmadan içeri girdi. Salona… Samo ve Big Setenay şaşkınlıktan ağzını o kadar çok açık tuttu ki adam onları mal sanıp bana döndü. Bana baka baka, salonun göbeğini oluşturan masaya koca göbeğiyle bir gemi gibi yanaştı. Sonra masaya “Pat” ettirerek bir fotoğraf çarptı! “Bunu da basın!” dedi. Ve girdiğinden beri tuttuğu sessizliğini ölümüne bozdu:
“Gazetenizi sabah namazı çıkışında gördüm. Ne lan bu diye elime alıp incelerken, işte budur dedim. Yıllardır hayalini kurduğum şeyi siz yapmışsınız. Şeref Mahallesi’nde 20 yıldır muhtarım çocuklar. O kadar şerefsizlik gördüm ki… Hep içimde tuttum, tuttum. Ama siz başardınız. Ve devdıbını birlikte getiricez. Bu fotoğrafı basıcaz manşete…”
Hepimiz Maykıl Ceksın’ın dans ekibi gibi gösterdiği fotoğrafa aynı anda eğildik. Bu belediye başkanıydı! Ama kucağında olmaması gereken bir cisimle. Sekreteriyle! Muhtar devam etti:
“indiricez bu i.neyi. 20 yıldır muhtarım, artık belediye başkanı olma zamanım geldi.”