Planım basit. Alt komşumun kapısı tık der demez kedimi salıcam. Hop eve giricek, ben de arkasından koşma numarası yapıcam. Sonra “Ay özür dilerim, noyuy affedin” derken kızın evine dalıcam… Sırf bunun için paraya kıyıp tekli 5 liraya kaliteli çorap bile aldım be. Sıktığım parfümlerden ayaklarım buruştu. Merdivende oturmuş, kedimle “büyük an”ı bekliyoduk. Rahat 3 saat oldu. Kucağımda perperişan hayvancık. Hayvanlığından utandı. Zaten onu gönül işlerime alet ettiğim için vicdanım çürümüş domates gibi. Ama kedilik zor günler içindir! Yapıcak tabi köpek.
Aha kapı sesi!