bir yerden başlamak lazımdı. önce dükkanlardan alışveriş yapmakhalkın tepkisi nedeniyle çok zor olacağından internet üzerinden kıyafetler sipariş edildi. hiç unutmuyorum, büyük numara ayakkabı bulmak öyle sandığım kadar da kolay değildi. deichmann benim bu yoldaki en büyük yardımcımdı. bir de özgüvenimi kazanınca özel olarak yaptırdığım diz üstüne kadar çıkan sivri topuklu parlak deri çizme tabii ki.

en çok korktuğum şey topuklularla nasıl yürüyeceğimdi. ama korkum yersiz çıktı, sanki 30 yıldır topuklu ayakkabıyla dolaşıyomuş gibi rahattım. sanki su yolunu bulmuş ve olması gereken yere doğru akıyor gibiydi. Her şey harikaydı. Hayalimdeki insan oluyordum sonunda..

iç çamaşırları bedeni ayrı bir mesele. bunları internetten almak yerine gidip mağazasından almayı daha doğru buldum. ilk başlarda üstümdeki çekingenlik yüzünden kendimi hiç rahat hissetmiyodum ama baktım ki kafa dengi tezgahtarlarla çok rahat olabiliyorum. kendime tiyatrocu olma bahanesi buldum. soranlara ekşici diliyle konuşarak bunu söyledim. hiç unutmuyorum bi gün iç çamaşırı mağazasında sepete doldurmuşum bir ton tanga, sütyen, baby doll, jartiyer çorapları, külotlular her türlü şey var harika resmen, kasaya geldim, arkamda bi ton insan var. kasiyer durdu durdu: bunların hepsini siz mi giyeceksiniz, dedi. hiç bozuntuya vermedim, "evet tiyatrocuyum ben, dedim. bir gün gelin izleyin." dedim. Zaman geçtikçe buna da gereksinim duymayacaktım aslında..