Selam beyler, ben şu anda bir şirkette sekreter olarak görev yapan 1.86 boyunda crossdresser bir panpanızım.

Bu ne mi demek? en basit tabiriyle karşı cinse özel kıyafetleri giyen kimsedir. travestiler heterociksüel veya homociksüel olabilirler bu nedenle crossdresser kavramı travestilik ile karıştırılmamalıdır.

"dudaklarım daha kırmızı olmalı" dediğimde başladı her şey. 2009 yılının nisan ayıydı. 16 Nisan 2009..
Avon'dan çok ucuz bi ruj alıp eve girer girmez dudaklarımı boyadım, onlar kırmızıya daha çok bulandıkça benim de ufkum o kadar genişledi sanki. Onlar boyandıkça ben rahatladım, ben rahatladıkça onlar kıpkırmızı oldu..

Üniversite ile birlikte artık yalnız yaşadığım bir evim vardı. kendi çöplüğüm ve bütün sırlarımla beraber yapayalnız yaşadığım bir ev. evimdeki 3 kilitli çelik kapının dışındaki dünyanın beni zerre kadar ilgilendirmediği, prensesi, prensi, kraliçesi, kralı, sahibi ve tek yöneticisi olduğum bi dünya. o ev, dünyanın sonundaki, ya da benim hayatımın sonundaki evdi benim için.

Hayatımda ilk kez 2 numara çorap alıp da giyerken sinirden yırttığım günün akşamıydı. ne kadar desenli çorap varsa hepsini eve doldurmuştum. ama tabii hepsi 2 numara. peki dedim madem olmuyor, demek ki ben 3 numaralı çorapların kadınıyım. daha öğrenecek ne çok şeyim vardı aslında, bunlar başlangıçtı. etek ya da elbise için bedenim kaç, 85c nedir, silikonlu çorap nasıl olur, push-up sütyen ve daha bir dünya beni bu yolda zütüren ayrıntı.

makyaj konusu apayrı bir dert, hangi tondaki fondöten tenime gider, göz makyajı nasıl yapılır, eyeliner nasıl çekilir, peki ya ruj? french manikür? düşündükçe kabuslar gösteren, afakanların bastığı ağda seansları? bunları nerden almalı, hangi markalar iyidir vs. vs.

bir yerden başlamak lazımdı.

öncelikle cross-dresser kavrdıbını açıklaman bence daha etkili olurdu.

gibtir travesti

bir yerden başlamak lazımdı. önce dükkanlardan alışveriş yapmakhalkın tepkisi nedeniyle çok zor olacağından internet üzerinden kıyafetler sipariş edildi. hiç unutmuyorum, büyük numara ayakkabı bulmak öyle sandığım kadar da kolay değildi. deichmann benim bu yoldaki en büyük yardımcımdı. bir de özgüvenimi kazanınca özel olarak yaptırdığım diz üstüne kadar çıkan sivri topuklu parlak deri çizme tabii ki.

en çok korktuğum şey topuklularla nasıl yürüyeceğimdi. ama korkum yersiz çıktı, sanki 30 yıldır topuklu ayakkabıyla dolaşıyomuş gibi rahattım. sanki su yolunu bulmuş ve olması gereken yere doğru akıyor gibiydi. Her şey harikaydı. Hayalimdeki insan oluyordum sonunda..

iç çamaşırları bedeni ayrı bir mesele. bunları internetten almak yerine gidip mağazasından almayı daha doğru buldum. ilk başlarda üstümdeki çekingenlik yüzünden kendimi hiç rahat hissetmiyodum ama baktım ki kafa dengi tezgahtarlarla çok rahat olabiliyorum. kendime tiyatrocu olma bahanesi buldum. soranlara ekşici diliyle konuşarak bunu söyledim. hiç unutmuyorum bi gün iç çamaşırı mağazasında sepete doldurmuşum bir ton tanga, sütyen, baby doll, jartiyer çorapları, külotlular her türlü şey var harika resmen, kasaya geldim, arkamda bi ton insan var. kasiyer durdu durdu: bunların hepsini siz mi giyeceksiniz, dedi. hiç bozuntuya vermedim, "evet tiyatrocuyum ben, dedim. bir gün gelin izleyin." dedim. Zaman geçtikçe buna da gereksinim duymayacaktım aslında..

kendinizi belli edin ona göre devam edelim beyler

Devam harun abi

hmm. enteresan.