22 yaşında abi oldum. oturduk ilk defa karşılıklı ciddi bişey konuşuyoruz. Bana dedi ki " ben en fazla 10 yıl daha yaşarım bu aile sana emanet". Aileyi emanet almak sorun değil de bu güne kadar oturup adam akıllı muhabbet etmediğim babamın ölümü bu denli kabullenişi içime nasıl ukte oldu anlatamam. 18-19 yaşlarıma kadar babama peder dışında bişey demeyen, derdimi o hariç herkesle paylaşan ben her fırsatta sarılıyorum adama. Çok kötü oluyorum lan gece kalkıp kontrol filan ediyorum. Ölürse naparım diye düşünüyorum hep yatmadan önce. Çok zorluk yaşadım sanardım hep son 3 ayda fark ettim herşeyimi babam göğüslemiş. Düşündükçe dıbına koyayım böyle işin diyorum. neden bilmiyorum ama sizinle paylaşmak istedim.