22 yaşında abi oldum. oturduk ilk defa karşılıklı ciddi bişey konuşuyoruz. Bana dedi ki " ben en fazla 10 yıl daha yaşarım bu aile sana emanet". Aileyi emanet almak sorun değil de bu güne kadar oturup adam akıllı muhabbet etmediğim babamın ölümü bu denli kabullenişi içime nasıl ukte oldu anlatamam. 18-19 yaşlarıma kadar babama peder dışında bişey demeyen, derdimi o hariç herkesle paylaşan ben her fırsatta sarılıyorum adama. Çok kötü oluyorum lan gece kalkıp kontrol filan ediyorum. Ölürse naparım diye düşünüyorum hep yatmadan önce. Çok zorluk yaşadım sanardım hep son 3 ayda fark ettim herşeyimi babam göğüslemiş. Düşündükçe dıbına koyayım böyle işin diyorum. neden bilmiyorum ama sizinle paylaşmak istedim.

:(

ben de ailemden birinin ölümünü düşününce kahroluyorum panpa.

düşünürsen delirirsin, hayattalarken beraber dolu dolu yaşa ölümü düşünmeden :(

Her canlı bir gün ölümü tadacaktır

Kaç yaşında baban panpa herkes ölücek zanza dert etme baba başkadır tabi gölgesi yeter ancak ailenin reisi sen olucaksın babana hayırlı bir evlat ol

Olum düşüncesi bile beni kahrediyor. Ailemden birini kaybedersem bu hayatla bir bağım kalmaz benim.
Hayatını ailenle yaşa panpa onlarla daha cok vakit geçir. Mutlu ol onlarla

Maddi Durumunuz nasıl gardaşım

Zor iş ailenden birini kaybetme

Yapacak bir şey yok kardeşim ölüm de hayatın bir parçası. Allah sabır versin bizlere

Keşke babalar ölümsüz olsa

Üzgünüm ama bir süre daha içinde kalıcak ve yine çok üzgünüm ki tam herşeyi unuttuğun anda en çok korktuğun şey başına gelicek...

Paylaşacak yakınım yok

Allah yardimcin olsun panpa korkutmak istememde sor bir hastaligi mi var durduk yere neden boyle bisey demis