ilk isim isvicreye gidip paramin bi miktarini cektim. devletin bana verdigi takım elbise fabrikasyon ve kumasi kalitesizdi. ayrica omuz kısımlarini beceremiyorlardi. zaten omuzlardaki bu genislik daha sonrasinda tum komunist ülkelerin askeri uniformasinda moda olucaktı. isvirede kendime bisuru ozel takım elbise diktirdim. isvicre huzurluydu. zenginseniz bu huzur paraninizin miktariyla orantılı artıyordu. yani rahattim. bigun kaldigim otelin lobisinde somine ısisına karsi gazetemi okurken mustafa kemal adında bi adamin padisahtan bagimsiz olarak dusmanla mucadele ettiğini okudum. cesitli jurnal ajanslarina para vererek bana bu konu hakkinda daha genis bilgi sunmalari icin mektup yazdim. paranin açamayacağı kapi yoktu.2 gun icinde elimde bi tomar dolusu istiklal harbiyle alakaki yazi vardı. osmanli hanedanina nefretimden dolayi vatanim icin savasmiyordum. cunku biliyordum ki asker kazansada bu niteliksiz saray soytarilari masada o savasi her türlu kaybedicektii. nitekim oylede oldu. canakkale geçilmediği halde padisah ve şaksakci tayfasi yuzunden payitahta işgalci donanmalari demirlemis. diger osmanli topraklarini zaten gectim. anadoluda zapt edilmisti. isvicre hesaplarından butun parami cekip izmire geldim. butun parayı kuvvacilar araciliğiyla kemal pasaya yollatim. kemal pasa o esnada anadoluda kelle koltukta geziyordu. icimden cesaretlisin genc adam dedim, senin yaşlarinda olsam, ölümlü olsam yaptıklarına cesaret edemezdim