gorevlendidiğim ve boluklere ayirdiğim askerler hemen goreve yollamistim. karargahta 60 asker kalmisti sadece. agir silah yoktu. karargahin düsmesi kolay olucakti. keyifle yuzbasiya döndum.et sevip sevmedigini sordum.bi anda boyle iyi davranninca mal olmuştu. evet efendim dedi.iyi madem bi kuzu cevirt yiyelim dedim...

akşam üstüne doğru kuzu pişmisti.2 teğmen vardi bizden baska. onlarida çagirtip 4 umuz kuzuyu yiyorduk, bi yandan muhabet ediyorduk. yuzbasina babacan davraniyordum.oda beni sevmeye baslamisti biraz sanki. aslinda iyi bi cocuktu, ama ulkemi isgale gelmişti sonuçta. kuzuyu yedik benim samimiyetimdende cesaret alan bu 3 tane komutan kiyafeti giymis cocuk sevdigi kızları, hayatlarini, savastan sonra ne yapicakarini konuşup hayal kurdular. hepsi buralar yunan topragi olunca kendilerine butun bu topraklari karamanlılarından dolayi paylastirilicagini. burda zengin ve mutlu yasayacaklarini falan dusunuyoru.ama malesef bu hirsla yanan gencler babayi alicaklarindan habersizdi. turkun caninı alabilirdi ama toprağini alamazlardi. bunu acı da olsa ögreniceklerdi.o gece 4 dost arkadaş gibi yiyip ictik.40 asker icinde besilisinden bi dana kestirmistim. karargahta kalan butun askerler tika basa yemisti. askerler ve bu 3 genc komutan beni seviyordu. guveniyordu.