Öylece karşınıza geçip size baktığında, ruhunuzun bedeninizin çırılçıplak kaldığını hissettiğiniz bir sevgiliniz oldu mu? Ya da şöyle sorayım size baktığında aklınızdan geçenleri, kalbinizin şarkısını, isyanınızı, kederinizi, korkularınızı, siz anlatmadan gören, karşısında saydamlaşmış birisi olarak kala kalacağınız bir sevgiliniz oldu mu? Sizi yansıtan bir aynadan bahsetmiyorum, aynanın arkasını da görebilen bir sevgiliden bahsediyorum. Karşınıza dikilip öylece usul usul bakarken kendinizi akıp giden bir su gibi duru hissedeceğiniz birini sever miydiniz? Yoksa kapıdan çıkıp gittiğinde yüzüne baka baka söylediğiniz yalanlardan arınmak için koşarak kendinizi duşa attığınız sevgilileriniz mi oldu?