Camdan dışarı baktığımda ılık yaz rüzgarları yeşillerle kaplı ormanı canlandırıyordu. Kelebekler güneşin etrafında dönüyor kuşlar cıvıldıyordu. Dışarısı güzeldi güzel olmasına ama benim ruhum yalnız olmanın verdiği acıdan yanıp kıvranıyordu. Salona geçtiğimde bana insanları hatırlatan kişiden yani babamdan bir not vardı notun üzerinde " Dün yeni insanlarla tanıştım ama sana bunu sölemedim X bugün onları evimizde ağırlamayı ve seninle tanıştırmayı düşünüyorum. Umarım onları beğenirsin
Seni her şeyden çok seven baban"
Notu okuyunca sevinmiştim çünkü uzun zamandır babam ve banyodaki aynam dışımda kimseyle konuşmuyordum. Ve babamın eve boş insanlar getirmeyeceğine eminim.