Gökyüzü her zamanki gibi kan ağlıyordu. Yağmur damlalarının kendini bilmez düşüşlerini bizzat ensemde hissediyordum bu damlaların her biri bana özgürlük yolunda can veren siyahi yoldaşlarımı hatırlatıyordu. Yıllar sonra bunu hatırlamak insana hüzün getirse gerek. Ama bu hüznü daha fazla taşıyamazdım her gördüğüm siyahi kardeşimin gözünde kaybettiğim Bir yoldaşı görmekten bıkmıştım. Bu yüzden bulunduğum sandalda dikkatli Bir dönüşle dümenciye seslendim
Ğ( sabah akşam boş durmayan bin) H( otuz santimli dümenci)