Gözlerimi sabahın ışıklarıyla, hafif bir baş ağrısıyla birlikte açtım. Yatağımdaydım. Bu gün pazartesiydi ve okula gitmem için çoktan uyandırılmış olmam gerekirdi. Biraz daha sıcacık yatağımın keyfini çıkarmak için gözlerimi yumdum. Çok geçmeden uyanmıştım. "O"nu göremiyordum. Zaten aydınlığı sevmiyor olmalı ki gündüzleri pek etrafta görünmezdi. Yatağımdan yavaşça çıktım ve evi dolaşmaya başladım. Odamın karşısında olan teyzemlerin yatak odasına gittim. Odaya girdim ve dehşete kapıldım. Teyzem ve eşi yatakta kanlar içinde yatıyordu. Eniştemin boynunda teyzeminse bileklerinde bulunan bıçak kegibleri ve bu kegiblerden damlayan kanlar gerçekten dehşet vericiydi. Hemen yanlarına koştum ve onları uyandırmaya çalıştım. Teyze uyan lütfen uyan artık... Bu söylediklerim bana dün gece gördüğüm rüyayı anımsattı. O beni dün gece gerçekten uyandırmış mıydı? imkansız. Beni sadece uzaktan izleyebilmeliydi. Bana yaklaşamaz, benimle konuşamazdı. Ya da ben öyle sanıyordum. Ağlamalarımın ve yalvarmalarımın üzerinde evin kapısını çalan komşumuz Seda teyzenin sesi kulağımda yankılanıyordu. Bana kapıyı açmamı söylüyor ve bağrıyordu. Seda teyze gerçekten çok iyi bir insandı. Teyzemin ve eniştemin olmadığı zamanlarda benimle ilgilenir ve benimle oynardı. Bir de kızı vardı. Ondan gerçekten hoşlanırdım. Çocukluk aşkımdı diyebilirim. Seda teyze kapıya vurmaya başladı. Bense sadece teyzemle enişteme uyanmalarını söylüyor, tüm gücümle bağrıyordum. Vücudumdaki kanın beynime hücum ettiğini hissediyordum. Kalbim çıkacakmışcasına atıyordu. Bünyem bu kadarını kaldıramamış olmalı ki oracıkta iki cesedin yanına yığıldım. Son duyduğum şey Seda teyzenin yardım çığlıklarıydı...